افسردگی می تواند خود را به روش های مختلفی نشان دهد. این می تواند خفیف یا شدید بوده و می تواند کوتاه مدت یا مزمن باشد. شرایطی خاص مانند تولد نوزاد یا تغییر فصل، می تواند علائم افسردگی را ایجاد کند.
درک نوع افسردگی که یک فرد تجربه می کند به پزشکان و متخصصان سلامت روان کمک می کند تا درمان را تعیین کنند. و برای افرادی که مبتلا به افسردگی هستند، داشتن اطلاعات در مورد اختلال خاص آنها می تواند مفید باشد.
فهرست عناوین
- اختلال افسردگی اساسی یا ماژور
- افسردگی مقاوم به درمان
- افسردگی زیرنشانگانی
- اختلال افسردگی مداوم
- اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی
- افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی
- اختلال بی نظمی خلق اخلالگر
- افسردگی پس از زایمان (پری ناتال یا پسازایمان)
- اختلال عاطفی فصلی
- افسردگی سایکوتیک یا روان‌پریشانه
- افسردگی ناشی از یک بیماری
- یک بررسی سریع
مردم از دانستن آنچه برایشان در حال رخ دادن است، سود خواهند برد. در این شرایط، حداقل آنها پاسخی برای این دارند که چرا در حال تجربه این حالات هستند. در اینجا آنچه باید در مورد انواع مختلف افسردگی بدانید آورده شده است. در ادامه مطلب با دنیای موسیقی درمانی همراه باشید.
اختلال افسردگی اساسی یا ماژور
بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت روان (NIHM) در سال 2020، تقریباً 21 میلیون بزرگسال آمریکایی حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده اند. بر اساس معیارهای تشخیصی منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، افراد باید حداقل پنج علامت را داشته باشند که به مدت دو هفته یا بیشتر ادامه داشته باشند تا بتوان اختلال افسردگی اساسی را در آنها تشخیص داد. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- احساس غم، پوچی، بی ارزشی، ناامیدی و گناه
- از دست دادن انرژی، اشتها یا علاقه به فعالیت های لذت بخش
- تغییر عادت خواب
- افکار مرگ و خودکشی
اختلال افسردگی اساسی دو نوع دارد: «افسردگی آتیپیک یا غیر معمول» و «افسردگی ملانکولیک یا مالیخولیایی». افرادی که در دسته اول قرار می گیرند تمایل به خوابیدن و خوردن زیاد دارند. آنها از نظر احساسی واکنش پذیر و بسیار مضطرب هستند. افرادی که در دسته دوم قرار می گیرند، در خوابیدن مشکل دارند و تمایل دارند افکار ناشی از گناه را نشخوار کنند. بزرگسالان جوان تمایل به افسردگی غیر معمول دارند و نوع مالیخولیایی بیشتر در افراد مسن دیده می شود.
همچنین بخوانید: افسردگی ملانکولیک یا مالیخولیایی - علائم، تشخیص و درمان
اکثر موارد بسیار قابل درمان هستند و ممکن است این درمان شامل گزینه‌های دارویی، تراپی یا تغییرات سبک زندگی باشد. با این حال، افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی ممکن است با روان درمانی و داروها درمان خود را شروع کنند.
افسردگی مقاوم به درمان
گاهی اوقات افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی به آسانی به درمان پاسخ نمی دهند - افسردگی آنها سرسختانه ادامه دارد. این مورد شاید ژنتیکی باشد و شاید محیطی. افسردگی این افراد فقط سرسخت است.
به گفته محققان یک مطالعه بیماری‌های عصبی و درمان در ژانویه 2020، برای اینکه فرد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان تشخیص داده شود، باید دو آزمایش دارویی ناموفق را پشت سر گذاشته باشد. به عبارت دیگر، بیماران باید دو داروی مختلف را امتحان کرده باشند و هیچ‌کدام برای علایمشان مؤثر واقع نشده باشد.
کمک به افراد برای غلبه بر افسردگی مقاوم به درمان با یک کار کامل برای اطمینان از تشخیص صحیح و شناسایی سایر علل روانپزشکی و پزشکی علائم آنها آغاز می شود. در مورد دوز مناسب و مدت درمان به بیماران مشاوره داده می شود.
اگر دارویی موثر واقع نمی‌شود، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی سعی می‌کنند به داروی مشابه یا دارویی از یک کلاس دیگر تغییر وضعیت دهند. بیماران ممکن است از افزودن یک داروی ضدافسردگی دوم از یک کلاس متفاوت و شاید نوع دیگری از دارو، مانند یک داروی ضد روان پریشی سود ببرند.
افسردگی زیرنشانگانی
فردی که علائم افسردگی دارد، اما تمام علائم برای تشخیص افسردگی اساسی را ندارد، ممکن است مبتلا به افسردگی زیرنشانگانی یا "subsyndromal" در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر، این افراد ممکن است یک اختلال افسردگی مشخص دیگر و طبق همان چیزی که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5-TR) نشان داده شده است را داشته باشند. برای مثال، فرد ممکن است کمتر از پنج علامت داشته باشد یا افسردگی را برای کمتر از حداقل دو هفته تجربه کند.
در این موارد، پزشکان و متخصصان سلامت روان به جای اینکه به علائم نگاه کنند، معمولاً به عملکرد نگاه می کنند. به این توجه می‌کنند که آیا بیمار می تواند سر کار برود و مسئولیت های روزمره را انجام دهد؟ اگر فرد در حال مبارزه با افسردگی باشد، ممکن است همچنان از درمان، از جمله با دارو بهره مند شود.
اختلال افسردگی مداوم
افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم (PDD) - که به عنوان دیس تایمیا یا دیس تایمی شناخته می شود - "در اکثر روزها خلق و خوی ضعیف، تاریک یا غمگین دارند" و حداقل دو علامت اضافی افسردگی که دو سال یا بیشتر طول می کشد را دارند. در کودکان و نوجوانان، در صورت تداوم علائم تحریک پذیری یا افسردگی برای یک سال یا بیشتر، PDD ممکن است تشخیص داده شود.
ممکن است شدت اختلال افسردگی مداوم افزایش و کاهش داشته باشد، اما به طور کلی این وضعیت سطح پایینی از افسردگی است.
برای تشخیص این نوع افسردگی، افراد باید دو مورد از علائم زیر را نیز داشته باشند:
- مشکلات خواب (زیاد یا کم)
- انرژی کم یا خستگی
- عزت نفس پایین
- کم اشتهایی یا پرخوری
- تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری
- احساس ناامیدی
معمولا اختلال افسردگی مداوم یا PDD نیاز به درمان با ترکیبی از دارو و روان درمانی دارد.
اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی
طبق مطالعات انجام شده، تا 16 درصد از زنان در سنین باروری اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی یا اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) را تجربه می کنند. این وضعیت بسیار شدیدتر از سندرم پیش قاعدگی (PMS) است و می تواند باعث افسردگی، غمگینی، اضطراب یا تحریک پذیری و همچنین سایر علائم شدید در یک هفته قبل از پریود در فرد شود.
اختلال ناخوشی پیش قاعدگی می‌تواند واقعاً ناراحت‌کننده، ناتوان‌کننده باشد و با زندگی روزمره زنان تداخل داشته باشد.
دانشمندان معتقدند که ممکن است این افراد حساسیت غیر طبیعی به تغییرات هورمونی در طول چرخه قاعدگی خود داشته باشند. مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، در دو هفته قبل از پریود یا در طول ماه می تواند بسیار موثر باشد. انواع خاصی از داروهای ضد بارداری و مسکن ها نیز می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند.
همچنین بخوانید: پریود و چرخه قاعدگی: گرسنگی، هوس، علل، تسکین
افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی
نوسانات گسترده در خلق و خوی و انرژی، از شادی تا ناامیدی، نشانه های دوره های افسردگی در اختلال دوقطبی است. برای تشخیص این نوع افسردگی، فرد باید حداقل یک دوره شیدایی (یک دوره زمانی با رفتار پرانرژی) را تجربه کرده باشد.
اختلال دوقطبی معمولاً در بزرگسالی ظاهر می شود. اختلال دوقطبی معمولاً بدون درمان بدتر می‌شود، اما می‌توان با تثبیت‌کننده‌های خلقی، داروهای ضد روان پریشی و گفتگو درمانی آن را مدیریت کرد. علائم افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی به طور خاص با داروهای ضد افسردگی قابل درمان است.
اختلال بی نظمی خلق اخلالگر
جیغ زدن و عصبانیت می‌تواند از ویژگی‌های ناهنجاری بی‌نظمی خلقی آشفته یا اختلال بی نظمی خلق اخلالگر (DMDD) باشد، این وضعیت، نوعی افسردگی است که در کودکانی که در تنظیم احساسات خود مشکل دارند تشخیص داده می‌شود. علائم دیگر این نوع افسردگی عبارتند از خلق و خوی تحریک پذیر یا عصبانی در اکثر اوقات روز و تقریباً هر روز و مشکل در کنار آمدن با مدرسه، خانه یا با همسالان خود.
این افراد، بچه هایی هستند که فوران های عاطفی قوی دارند. اما فقط قادر به مهار احساسات خود نیستند، بنابراین احساسات خود را "عمل می کنند".
DMDD با استفاده از داروها، روان درمانی، و آموزش والدین در مورد نحوه برخورد موثر با رفتار تحریک پذیر کودک درمان می شود.
افسردگی پس از زایمان (پری ناتال یا پسازایمان)
تولد نوزاد شادی بسیار زیادی را به همراه دارد، اما گاهی اوقات می تواند منجر به افسردگی پس از زایمان (PPD) شود، که نوعی غم و اندوه است که به آن "بیبی بلوز" نیز می گویند. در حالی که این احساس پوچی و بی احساسی در سه تا پنج روز اول پس از زایمان معمول است، اگر بیش از دو هفته طول بکشد، می تواند به افسردگی پس از زایمان تبدیل شود.
افسردگی پس از زایمان یا پسازایمان نسبتاً رایج است. از هر 9 زن یک نفر PPD را تجربه می کند. در افرادی که اخیراً زایمان کرده اند، افسردگی پس از زایمان احتمالاً با تغییرات هورمونی، خستگی و سایر عوامل ایجاد می شود.
افسردگی پس از زایمان می تواند هر زمانی در سال اول پس از تولد کودک شروع شود، اگرچه معمولاً بلافاصله پس از تولد جدید ظاهر می شود. در این وضعیت، احساسات شدید غمگینی، اضطراب و خستگی شدید می شود و می تواند در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند.
هنگامی که این احساسات شدید می شوند، می توانند افکار آسیب رساندن به خود یا کودکتان را همراه با علائم دیگر برانگیزند. این وضعیت به عنوان روان پریشی پس از زایمان شناخته می شود.
افسردگی پس از زایمان یا پری ناتال در مقایسه با "بیبی بلوز" - که یک بیماری خفیف، کوتاه مدت و بسیار شایع است که باعث ایجاد علائم اضطراب و افسردگی پس از تولد نوزاد می شود - معمولاً نیاز به درمان با داروهای ضد افسردگی، گفتگو درمانی یا هر دو دارد.
همچنین بخوانید: چگونه از استرس عاطفی در دوران بارداری جلوگیری کنیم؟
اختلال عاطفی فصلی
اختلال عاطفی فصلی (SAD) یا افسردگی فصلی، نوعی افسردگی عودکننده است که معمولا در پاییز یا زمستان بروز می کند، اما می تواند در تابستان نیز رخ دهد. افراد مبتلا به اختلال افسردگی فصلی علاوه بر تغییر در خلق و خو، کم انرژی بودن را نیز تجربه می‌کنند. آنها ممکن است پرخوری کنند، زیاد بخوابند، هوس کربوهیدرات داشته باشند، وزن اضافه کرده یا از تعاملات اجتماعی کناره گیری کنند.
زنان، بزرگسالان جوان‌تر و افرادی که در مکان‌هایی با ساعات روز کوتاه‌تر زندگی می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به SAD هستند. اختلال عاطفی فصلی همچنین می تواند در اعضای خانواده در نسل‌های مختلف رخ دهد.
اختلال افسردگی فصلی پس از حداقل دو سال عود علائم فصلی تشخیص داده می شود. در حالی که علت دقیق آن نامشخص است، تحقیقات نشان داده است که ممکن است به عدم تعادل سروتونین شیمیایی مغز مرتبط باشد. فراوانی بیش از حد هورمون خواب ملاتونین و سطوح ناکافی ویتامین D نیز ممکن است در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشد.
درمان برای اختلال عاطفی فصلی شامل دوز روزانه نور درمانی و گاهی اوقات دارو است.
افسردگی سایکوتیک یا روان‌پریشانه
افراد مبتلا به افسردگی سایکوتیک افسردگی شدید همراه با روان پریشی دارند که به عنوان از دست دادن ارتباط با واقعیت تعریف می شود. علائم روان پریشی معمولاً شامل توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی است که واقعاً وجود ندارند) و هذیان (باورهای نادرست در مورد آنچه اتفاق می افتد) می‌باشد. علاوه بر این، افسردگی روان پریشی یکی دیگر از زیرشاخه های افسردگی اساسی یا ماژور (MDD) در نظر گرفته می شود.
یکی از بیماران مبتلا به این نوع افسردگی دو سال پس از شروع درمان، اعتراف کرد که به مدت یک سال چیزی که پدرش پخته بود را نمی خورد، زیرا فکر می کرد پدرش قصد مسموم کردن او را دارد. او با افسردگی روان پریشی روبرو بود که به طور کامل درمان نشده بود.
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد روان پریشی را برای درمان افسردگی سایکوتیک تجویز می کنند. با این حال، همه به این درمان ها پاسخ نمی دهند.
برای درمان افسردگی همراه با روان‌پریشی، محققان به دنبال الکتروتراپی نیز هستند. این نوعی درمان است که جریان‌های کوچکی از الکتریسیته را در زمانی که فرد تحت بیهوشی است به مغز می‌فرستد. طبق تحقیقات، درمان تشنج الکتریکی (ECT) نیز تا حدودی مؤثر است (اگرچه در محیط های غیر اجتماعی مؤثرتر است).
افسردگی ناشی از یک بیماری
مقابله با یک بیماری مزمن جدی، مانند بیماری قلبی، سرطان، مولتیپل اسکلروزیس، و اچ آی وی/ایدز، به خودی خود می تواند افسرده کننده باشد. تحقیقات نشان داده است که بیمارانی که به بیماری‌های مزمن تشخیص داده شده مبتلا هستند بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی می‌باشند.
التهاب مرتبط با بیماری نیز ممکن است در شروع افسردگی نقش داشته باشد. التهاب باعث آزاد شدن برخی مواد شیمیایی توسط سیستم ایمنی بدن می شود. این مواد به مغز می رسند و منجر به تغییرات مغزی می شوند و این می تواند باعث تحریک یا بدتر شدن افسردگی در برخی افراد خاص شود. داروهای ضد افسردگی ممکن است به طولانی شدن عمر و بهبود توانایی این افراد برای عملکرد کمک کند. همچنین تراپی می تواند به بسیاری از بیماران کمک کند تا با بیماری های روحی و جسمی کنار بیایند.
یک بررسی سریع
افسردگی به اشکال مختلف ظاهر می شود. اگر مشکوک هستید که شما یا یکی از نزدیکانتان به یکی از این انواع افسردگی مبتلا هستید، یک متخصص سلامت روان می تواند ارزیابی را انجام دهد تا به شما در تشخیص و انتخاب بهترین دوره درمانی کمک کند.
