سلامت روان چیست؟

با این حال، این پیوند در جهت دیگری نیز برقرار است. عوامل موجود در زندگی افراد، ارتباطات بین فردی و عوامل فیزیکی می‌توانند در ایجاد بیماری روانی نقش داشته باشند.

مراقبت از سلامت روان می تواند توانایی فرد برای لذت بردن از زندگی را حفظ کند. انجام این کار مستلزم ایجاد تعادل بین فعالیت های زندگی، مسئولیت ها و تلاش برای دستیابی به تاب آوری روانی است.

استرس، افسردگی و اضطراب همگی می توانند بر سلامت روان تأثیر بگذارند و روال زندگی فرد را مختل کنند.

اگرچه متخصصان بهداشت اغلب از واژه سلامت روان استفاده می کنند، پزشکان تشخیص داده‌اند که بسیاری از اختلالات روانی ریشه فیزیکی دارند.

در این مقاله توضیح می دهیم که منظور مردم از سلامت روان و بیماری روانی چیست. ما همچنین شایع ترین انواع اختلالات روانی، از جمله علائم اولیه و نحوه درمان آنها را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. در ادامه این مطلب با دنیای موسیقی درمانی همراه باشید.

سلامت روان چیست؟

به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO):

سلامت روان حالتی از رفاه روانی است که افراد را قادر می سازد تا با استرس های زندگی کنار بیایند، توانایی های خود را درک کنند، خوب یاد بگیرند و خوب کار کرده و به جامعه خود کمک کنند.

WHO بیان می کند که سلامت روان "بیش از فقدان اختلالات روانی یا ناتوانی" است. اوج سلامت روان نه تنها در مورد مدیریت شرایط فعال بلکه مراقبت از سلامتی و شادی مداوم است.

همچنین تاکید می کند که حفظ و بازیابی سلامت روان به صورت فردی و در سطح خانواده و جامعه بسیار مهم است.

عوامل خطر برای مشکلات سلامت روان

همه افراد بدون توجه به سن، جنس، درآمد یا قومیت در معرض خطر ابتلا به یک اختلال سلامت روان هستند. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، اختلالات روانی یکی از علل اصلی ناتوانی هستند.

شرایط اجتماعی و مالی، تجربیات نامطلوب دوران کودکی، عوامل بیولوژیکی، و مشکلات پزشکی زمینه‌ای، همگی می‌توانند سلامت روانی فرد را شکل دهند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال سلامت روان در یک زمان واحد بیش از یک بیماری دارند.

توجه به این نکته ضروری است که سلامت روانی خوب به تعادل ظریف عوامل بستگی دارد و چندین عنصر ممکن است در ایجاد این اختلالات نقش داشته باشند.

همچنین بخوانید: سلامت روانی و سلامت جسمی: این دو چه ارتباطی با هم دارند؟

عوامل زیر می توانند در ایجاد اختلالات سلامت روان نقش داشته باشند.

فشار اجتماعی و اقتصادی مستمر

داشتن تمکن مالی محدود یا تعلق داشتن به یک گروه قومی به حاشیه رانده شده یا تحت آزار و اذیت می تواند خطر ابتلا به اختلالات سلامت روان را افزایش دهد.

یک مطالعه ایرانی در سال 2015 چندین علت اجتماعی-اقتصادی شرایط سلامت روان، از جمله فقر و زندگی در حومه یک شهر بزرگ را توصیف می کند.

محققان این مطالعه همچنین عوامل منعطف (قابل تغییر) و غیر منعطف (غیر قابل تغییر) را توصیف کردند که بر در دسترس بودن و کیفیت درمان سلامت روان برای گروه های خاص تأثیر می گذارد.

عوامل قابل تغییر برای اختلالات سلامت روان عبارتند از:

• شرایط اجتماعی-اقتصادی، مانند اینکه آیا کار در منطقه زندگی امکان پذیر است یا خیر
• اشتغال
• سطح مشارکت اجتماعی فرد
• تحصیلات
• کیفیت مسکن
• جنسیت

عوامل غیر قابل تغییر عبارتند از:

• جنسیت
• سن
• قومیت
• ملیت

محققان دریافتند که زن بودن خطر ابتلا به وضعیت سلامت روانی ضعیف را تقریباً 4 برابر افزایش می دهد. افراد دارای «وضعیت اقتصادی ضعیف» نیز بالاترین امتیاز را برای مشکلات سلامت روان در این مطالعه کسب کردند.

ناملایمات دوران کودکی

چندین مطالعه تأیید می کنند که تجربیات نامطلوب دوران کودکی مانند کودک آزاری، از دست دادن والدین، جدایی والدین و بیماری والدین به طور قابل توجهی بر سلامت روانی و جسمی کودک در حال رشد تأثیر می گذارد.

همچنین بین سوء استفاده در دوران کودکی و سایر عوارض جانبی همراه با اختلالات روان پریشی مختلف ارتباط وجود دارد. این تجربیات همچنین افراد را در برابر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) آسیب پذیر می کند.

عوامل بیولوژیکی

سابقه خانوادگی ژنتیکی می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری‌های روانی را افزایش دهد زیرا واریانت ژنی و ژن‌های خاص فرد را در معرض خطر بالاتری قرار می‌دهند.

با این حال، بسیاری از عوامل دیگری نیز در ایجاد این اختلالات نقش دارند.

داشتن یک ژن مرتبط با یک اختلال سلامت روان تضمین کننده ایجاد یک بیماری نیست. به همین ترتیب، افرادی که ژن های مرتبط ندارند یا سابقه خانوادگی بیماری روانی ندارند، همچنان می توانند مشکلات سلامت روانی داشته باشند.

استرس مزمن و شرایط سلامت روانی مانند افسردگی و اضطراب ممکن است به دلیل مشکلات جسمی زمینه ای مانند سرطان، دیابت و درد مزمن ایجاد شوند.

همچنین بخوانید: افسردگی چیست؟ هر آنچه باید درباره افسردگی بدانید!

انواع اختلالات روانی

اختلالات روانی خاص به دلیل ویژگی های مشترکی که دارند با هم گروه بندی می شوند. برخی از انواع بیماری های روانی به شرح زیر است:

• اختلالات اضطرابی
• اختلالات خلقی
• اختلالات اسکیزوفرنی

اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی شایع ترین بیماری روانی هستند.

افراد مبتلا به این شرایط ترس یا اضطراب شدید مربوط به اشیا یا موقعیت های خاص دارند. اکثر افراد مبتلا به اختلال اضطراب سعی می کنند از قرار گرفتن در معرض هر چیزی که باعث اضطراب آنها می شود اجتناب کنند.

در زیر چند نمونه از اختلالات اضطرابی آورده شده است.

اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) شامل نگرانی یا ترس بیش از حد است که زندگی روزمره را مختل می کند.

همچنین ممکن است افراد مبتلا به این اختلال علائم فیزیکی زیر را نیز تجربه کنند:

• بی قراری
• خستگی
• تمرکز ضعیف
• عضلات منقبض
• خواب منقطع

یک حمله علائم اضطراب لزوماً به یک محرک خاص در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نیاز ندارد.

آنها ممکن است هنگام مواجهه با موقعیت‌های روزمره مانند کارهای خانگی یا قرار ملاقات که خطر مستقیمی ندارند، دچار اضطراب مفرط شوند. یک فرد مبتلا به GAD ممکن است گاهی اوقات بدون هیچ محرکی شدیدا احساس اضطراب کند.

اختلال هراس

افراد مبتلا به اختلال هراس، حملات پانیک منظمی را تجربه می‌کنند که شامل وحشت ناگهانی و شدید یا احساس فاجعه و مرگ قریب‌الوقوع است.

همچنین بخوانید: اختلال هراس یا حمله پانیک چیست؟ علائم، علل و راه های درمان

فوبیا

انواع مختلفی از فوبیا وجود دارد:

• فوبیای ساده: ممکن است شامل ترس نامتناسب از اشیاء، سناریوها یا حیوانات خاص باشد. ترس از عنکبوت یک مثال معمولی است.
• فوبیای اجتماعی: این وضعیت که گاهی اوقات به عنوان اضطراب اجتماعی نیز شناخته می شود، ترس از قرار گرفتن در معرض قضاوت دیگران است. افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی اغلب قرار گرفتن در معرض محیط های اجتماعی را محدود می کنند.
• آگورافوبیا: این اصطلاح به ترس از موقعیت ها یا مکان‌هایی مانند قرار گرفتن در آسانسور یا قطار در حال حرکت اشاره دارد که ممکن است خارج شدن یا دور شدن از آنها دشوار باشد. بسیاری از مردم این فوبیا را ترس از بیرون بودن اشتباه می دانند.

فوبیاها عمیقاً شخصی هستند و پزشکان تمام انواع آن را نمی شناسند. ممکن است هزاران فوبیا وجود داشته باشد، و چیزی که ممکن است برای یک فرد غیرعادی به نظر برسد، می‌تواند مشکلی جدی باشد که بر زندگی روزمره فرد دیگر غالب است.

اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) دچار وسواس و اجبار هستند. به عبارت دیگر، آنها افکار مستمر و استرس زا و میل قوی برای انجام کارهای تکراری مانند شستن دست ها را تجربه می کنند.

اختلال اضطراب یا استرس پس از سانحه (PTSD)

اختلال اضطراب یا استرس پس از سانحه می تواند پس از تجربه یا مشاهده یک رویداد شدید استرس زا یا آسیب زا رخ دهد. در طول این نوع رویداد، فرد فکر می کند که زندگی خود یا زندگی دیگران در خطر است. ممکن است او احساس ترس کرده یا این حس را داشته باشد که کنترلی بر آنچه اتفاق می افتد ندارد.

این احساسات تروما و ترس ممکن است به ایجاد اختلال اضطراب یا استرس پس از سانحه (PTSD)  کمک کنند.

اختلالات خلقی

مردم همچنین ممکن است به اختلالات خلقی به عنوان اختلالات عاطفی یا اختلالات افسردگی اشاره کنند.

افراد مبتلا به این شرایط نوسانات خلقی قابل توجهی دارند که به طور کلی شامل شیدایی، دوره پر انرژی و شادی یا افسردگی می شود. نمونه هایی از اختلالات خلقی عبارتند از:

• افسردگی اساسی یا ماژور: فرد مبتلا به افسردگی اساسی یا ماژور، خلق و خوی ضعیفی را تجربه می کند و علاقه خود را به فعالیت ها و رویدادهایی که قبلاً از آنها لذت می برد از دست می دهد (آنهدونیا). آنها می توانند دوره های طولانی غمگینی یا اندوه شدید را احساس کنند.
• اختلال دوقطبی: فرد مبتلا به اختلال دوقطبی تغییرات غیرعادی را در خلق و خو، سطح انرژی، سطح فعالیت و توانایی ادامه زندگی خود تجربه می کند. دوره های خلق و خوی بالا به عنوان مراحل شیدایی شناخته می شوند، در حالی که فازهای افسردگی باعث افت خلق و خو می شوند.
• اختلال عاطفی فصلی (SAD): کاهش نور روز در طول ماه های پاییز، زمستان و اوایل بهار باعث ایجاد این نوع افسردگی اساسی می شود. این وضعیت سلامت روان بیشتر در کشورهای دور از خط استوا شایع است.

همچنین بخوانید: نوسانات خلقی: علل، عوامل خطر و راه های مقابله

اختلالات اسکیزوفرنی

اصطلاح اسکیزوفرنی اغلب به طیفی از اختلالات اشاره دارد که با ویژگی های روان پریشی و سایر علائم شدید مشخص می شوند. اینها شرایط بسیار پیچیده ای هستند.

علائم اسکیزوفرنی معمولاً بین سنین 16 تا 30 سالگی ایجاد می شود. فرد افکاری خواهد داشت که تکه تکه به نظر می رسد و همچنین ممکن است پردازش اطلاعات برایش سخت باشد.

اسکیزوفرنی شامل علائم منفی و مثبت است. علائم مثبت شامل هذیان، اختلالات فکری و توهم است، در حالی که کناره گیری، نداشتن انگیزه و خلق و خوی بد یا نامناسب نمونه هایی از علائم منفی هستند.

علائم اولیه

هیچ آزمایش یا اسکن فیزیکی به طور قابل اعتماد نشان نمی دهد که آیا یک فرد به بیماری روانی مبتلا شده است یا خیر. با این حال، افراد باید به عنوان نشانه های احتمالی اختلال سلامت روان به موارد زیر توجه کنند:

• کناره گیری از دوستان، خانواده و همکاران
• اجتناب از فعالیت هایی که معمولاً از آنها لذت می برند
• زیاد یا کم خوابیدن
• خوردن زیاد یا خیلی کم
• احساس ناامیدی
• داشتن انرژی پایین به طور مداوم 
• استفاده بیشتر از مواد تغییر دهنده خلق و خو، از جمله الکل و نیکوتین
• نمایش احساسات منفی
• گیج بودن
• ناتوانی در انجام وظایف روزانه، مانند رسیدن به محل کار یا پختن غذا
• داشتن افکار یا خاطرات مداوم که مرتباً دوباره ظاهر می شوند
• فکر ایجاد آسیب فیزیکی به خود یا دیگران
• شنیدن صداهای عجیب
• تجربه هذیان

تشخیص

تشخیص اختلال سلامت روان نیازمند یک فرآیند چند مرحله ای است. پزشک ممکن است این روند را با بررسی تاریخچه پزشکی فرد و انجام یک معاینه فیزیکی کامل برای رد شرایط فیزیکی یا مسائلی که ممکن است باعث بروز علائم شوند، شروع کند.

هیچ آزمایش پزشکی نمی تواند اختلالات روانی را تشخیص دهد. با این حال، پزشکان ممکن است مجموعه‌ای از آزمایش‌ها مانند تصویربرداری و آزمایش خون را برای غربالگری سایر علل زمینه‌ای احتمالی تجویز کنند.

آنها همچنین یک ارزیابی روانشناختی انجام خواهند داد که شامل پرسش در مورد علائم، تجربیات و چگونگی تأثیر آنها بر زندگی فرد می شود. گاهی اوقات، پزشک ممکن است از فرد بخواهد که پرسشنامه های سلامت روان را پر کند تا ایده ای در مورد افکار، احساسات و الگوهای رفتاری او بدست آورد.

اکثر متخصصان سلامت روان از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشک (DSM-5)  برای تشخیص استفاده می‌کنند. این راهنما حاوی توضیحات و معیارهای خاص برای واجد شرایط بودن برای تشخیص است.

درمان

روش های مختلفی برای مدیریت و درمان مشکلات سلامت روان وجود دارد. درمان بسیار فردی است و آنچه برای یک فرد مؤثر است ممکن است برای دیگری مؤثر نباشد.

برخی از استراتژی ها یا درمان ها در ترکیب با سایرین موفقیت آمیزتر هستند. یک فرد مبتلا به یک اختلال روانی مزمن ممکن است گزینه های مختلفی را در مراحل مختلف زندگی خود انتخاب کند.

فرد نیاز به همکاری نزدیک با یک پزشک دارد که می تواند به او کمک کند تا نیازهای خود را شناسایی کرده و درمان مناسب را ارائه دهد.

در زیر برخی از گزینه های درمانی برای افراد مبتلا به بیماری روانی آورده شده است.

روان درمانی یا گفتگو درمانی

این نوع درمان رویکردی روانشناختی برای درمان بیماری های روانی دارد. درمان شناختی رفتاری (CBT)، مواجهه درمانی و رفتار درمانی دیالکتیکی نمونه هایی از این نوع درمان هستند.

روانپزشکان، روانشناسان، روان درمانگران و برخی از پزشکان مراقبت های اولیه این درمان را انجام می دهند.

روان درمانی یا گفتگو درمانی می تواند به افراد کمک کند ریشه بیماری روانی خود را درک کرده و شروع به کار روی الگوهای فکری سالم تری کنند که از زندگی روزمره آنها حمایت کرده و خطر انزوا و آسیب به خود را در آنها کاهش می دهد.

دارو درمانی

برخی از افراد از داروهای تجویز شده مانند داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی و داروهای ضد اضطراب استفاده می کنند.

اگرچه این داروها نمی توانند اختلالات روانی را درمان کنند، اما برخی از آنها می توانند علائم را بهبود بخشیده و به افراد کمک کنند تا در حین کار بر روی سلامت روان خود، تعامل اجتماعی و روال زندگی خود را از سر بگیرند.

برخی از این داروها جذب مواد شیمیایی حس خوب مانند سروتونین در مغز را افزایش می دهند. سایر داروها یا سطح کلی این مواد شیمیایی را افزایش می دهند یا از تخریب یا کاهش آنها جلوگیری می کنند.

خودیاری

فردی که با مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم می‌کند ممکن است برای تسهیل سلامتی نیاز به تغییر سبک زندگی خود داشته باشد.

چنین تغییراتی می تواند شامل کاهش مصرف الکل، خواب بیشتر و بهتر و داشتن یک رژیم غذایی متعادل و مغذی باشد. ممکن است این افراد نیاز داشته باشند که زمانی را از کار دور باشند یا مسائلی در روابط شخصی‌شان که ممکن است به سلامت روان آنها آسیب برساند را حل کنند.

افراد مبتلا به بیماری هایی مانند اضطراب یا اختلال افسردگی می‌توانند از تکنیک های آرام سازی، که شامل تنفس عمیق، مدیتیشن و ذهن‌آگاهی است، بهره مند شوند.

همچنین بخوانید: نحوه انجام تکنیک تنفس 4-7-8 برای رهایی از اضطراب و به خواب رفتن

داشتن یک شبکه پشتیبانی، چه از طریق گروه های خودیاری یا دوستان نزدیک و خانواده، نیز می تواند برای بهبودی از بیماری روانی ضروری باشد.

افسانه ها در مقابل حقایق در مورد سلامت روان

چندین باور رایج و باورهای غلط در مورد سلامت روان وجود دارد. در اینجا چند نمونه از آنها را با یکدیگر بررسی خواهیم کرد.

• افسانه: فردی که از مشکل سلامت روانی رنج می‌برد، هوش پایینی دارد.
• واقعیت: بیماری‌های روانی می‌توانند هر کسی را بدون توجه به هوش، درآمد یا موقعیت اجتماعی تحت تأثیر قرار دهند.

• افسانه: نوجوانان مشکلات روانی ندارند. آنها فقط به دلیل نوسانات هورمونی نوسانات خلقی دارند.
• واقعیت: درست است که نوجوانان اغلب نوسانات خلقی دارند، اما این به آن معنی نیست که آنها نمی توانند مشکلات سلامت روانی داشته باشند. نیمی از بیماری های روانی در سن 14 سالگی شروع می شود.

همچنین بخوانید: ارتباط بین هورمون ها و سلامت روان

• افسانه: افراد مبتلا به بیماری های روانی خطرناک، خشن و غیرقابل پیش بینی هستند.
• واقعیت: بسیاری از مردم به سرعت به افرادی که خشونت و جنایت دسته جمعی انجام می دهند برچسب "بیمار روانی" می زنند. با این حال، جرایم ارتکابی توسط افراد مبتلا به اختلالات جدی سلامت روان تنها 5 درصد از کل جرایم خشونت آمیز را تشکیل می دهد.

• افسانه: داروهای روانپزشکی مضر هستند.
• واقعیت: بیماری‌های روانی، مانند سایر شرایط سلامتی، بیماری‌های واقعی هستند. این داروها ممکن است برای کمک به عملکرد طبیعی، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی آنها ضروری باشد. آنها مضر یا "بهانه ای" برای مردم نیستند تا از پرداختن به مشکلات خود اجتناب کنند.

• افسانه: افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بد خلق هستند.
• واقعیت: چرخه‌های دوقطبی از هفته‌ها تا ماه‌ها طول می‌کشد و به سرعت خلق و خوی افراد تغییر نمی‌کند.

• افسانه: فردی که وضعیت سلامت روانی دارد ضعیف است. چنین شرایطی بر افراد قوی تأثیر نمی گذارد.
• واقعیت: داشتن یک وضعیت سلامت روانی فراتر از انتخاب یا اراده است. هر کسی می تواند یک بیماری روانی داشته باشد.

• افسانه: فرزندپروری بد باعث می شود نوجوانان دچار مشکلات روانی شوند.
• واقعیت: بسیاری از تجربیات و عوامل نامطلوب ممکن است بر سلامت روان و رفاه فرد تأثیر بگذارد. روابط نوجوانان با والدین و خانواده تنها یک عامل است. فردی که در خانه‌ای حمایتی و محبت آمیز بزرگ شده و آنهایی که در خانه هایی با مراقبانی که به حمایت روانی نیاز داشته‌اند بزرگ شده اند، هر دو می توانند مشکلات سلامت روانی را به همان اندازه تجربه کنند.

• افسانه: افرادی که به بهبود سلامت روان نیاز دارند نمی توانند شغل خود را حفظ کنند و عملکرد خوبی داشته باشند.
• واقعیت: افرادی که دارای مشکلات سلامت روان هستند می توانند در یک منبع معتبر شغلی به ویژه در یک محل کار حمایتی که از سلامت روان حمایت می کند و آن را ارتقا می دهد، عملکرد خوبی داشته باشند.

چگونه سلامت روان خود را حفظ کنیم

تمرین خودمراقبتی می تواند با کاهش خطر ابتلا به بیماری، افزایش سطح انرژی و مدیریت استرس، به بهبود سلامت روان فرد کمک کند. در ادامه چندین نکته را به شما ارائه می‌دهیم که می‌توانید به کمک آنها روال خودمراقبتی‌تان را شروع کنید:

• ورزش منظم داشته باشید: ورزش به مدت 45 دقیقه، سه تا پنج بار در هفته، می تواند به طور قابل توجهی سلامت روان را بهبود بخشد.
• رژیم غذایی متعادل داشته باشید و هیدراته بمانید: خوردن یک رژیم غذایی مغذی و متعادل و هیدراته ماندن می تواند منبع انرژی ثابتی را در طول روز به شما بدهد.
• خواب با کیفیت داشته باشید: یک بررسی در سال 2021 از مطالعات متعدد نشان داد که بهبودهای قابل توجه در کیفیت خواب منجر به بهبود بیشتر در سلامت روان افراد می شود.
• فعالیت‌های آرامش‌بخش انجام دهید: تمرین‌های تنفسی، مدیتیشن، برنامه‌های سلامتی و یادداشت روزانه می‌تواند به کاهش استرس و بهبود سلامت و رفاه کلی کمک کند.
• قدردانی را تمرین کنید: افراد می توانند با شناسایی فعالانه چیزهایی که روزانه از آنها سپاسگزار هستند، ذهن آگاهی و قدردانی را تمرین کنند.
• افکار منفی را به چالش بکشید: یک فرد می تواند با آگاهی از افکار منفی و غیر مفید خود و به چالش کشیدن آنها، مثبت اندیشی را تمرین کند.
• به دنبال تعاملات اجتماعی مثبت باشید: اتصال و حفظ ارتباطات و روابط معنادار استرس را کاهش می دهد و همچنین می تواند منبع حمایت و کمک عملی در مواقع ضروری باشد.

پیشگیری از خودکشی

اگر فردی را می شناسید که در معرض خطر فوری آسیب رساندن به خود، خودکشی یا آسیب رساندن به شخص دیگری است:

• سوال سخت را بپرسید: "آیا به خودکشی فکر می کنید؟"
• بدون قضاوت به حرف او گوش دهید.
• با شماره اضطراری محلی تماس بگیرید، یا برای برقراری ارتباط با یک مشاور آموزش دیده در بحران، به مراکز مربوطه پیام دهید.
• تا رسیدن کمک حرفه ای در کنار فرد بمانید.
• سعی کنید هر گونه سلاح، دارو یا سایر اشیاء بالقوه مضر را برداشته و از او دور کنید.

چشم انداز

در حالی که اختلالات سلامت روان شایع هستند، اما شدت آنها متفاوت است. اکثر افراد می توانند علائم خود را مدیریت کنند و با درمان مناسب و دسترسی به حمایت، زندگی کاملی داشته باشند.

برای دیگران، بهبودی ممکن است شبیه بازگشت به زندگی قبل از اختلال سلامت روان خود نباشد، بلکه یادگیری راه های جدید برای مقابله و به دست آوردن کنترل بیشتر بر زندگی خود باشد.

شیوع اختلالات روانی در افراد 18 تا 25 ساله به اوج خود می رسد، اما در افراد 50 ساله و بالاتر به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

داشتن یک مشکل بهداشت روانی، به ویژه افسردگی، به شدت با بیماری های مزمن شدید مانند دیابت، سکته مغزی، فشار خون بالا، سرطان و بیماری قلبی مرتبط است.

همچنین بخوانید: آیا اضطراب می تواند باعث فشار خون بالا شود؟

خلاصه

واژه سلامت روان به رفاه شناختی، رفتاری و عاطفی فرد اشاره دارد. این بر نحوه واکنش افراد به عوامل استرس زا، تعامل با دیگران و انتخاب تأثیر می گذارد.

به گفته سازمان بهداشت جهانی اوج سلامت روان چیزی بیش از فقدان مشکلات سلامت روان است. این توانایی مدیریت شرایط موجود و عوامل استرس زا در عین حفظ سلامتی و شادی مداوم است.

عواملی مانند استرس، افسردگی و اضطراب همگی می توانند بر سلامت روان تأثیر منفی گذاشته و روال زندگی فرد را مختل کنند.

منبع