10 رفتاری که یک پدر خودشیفته را آشکار می کند

بزرگ شدن با یک خودشیفته می تواند منجر به ایجاد اضطراب، افسردگی و عزت نفس پایین در شما شود. همچنین ممکن است باعث شود که بسیاری از روابط عاشقانه و دوستی های ناسالم را تجربه کنید.

دانستن رفتارهای یک پدر خودشیفته می تواند به شما در شناسایی موقعیت کمک کند. سپس، می توانید بینشی در مورد تجربیات خود به دست آورید و اهمیت جستجوی حمایت را درک کنید. این به شما کمک می کند تا بر اثرات مضر بزرگ شدن به این طریق غلبه کنید.

توجه: ما تصدیق می کنیم که مادران نیز می توانند خودشیفته باشند. با این حال، رفتارهای آنها تا حدودی متفاوت است و ما در مقاله ای جداگانه به آنها می پردازیم.

شناخت اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک وضعیت سلامت روانی است که می‌تواند با توانایی‌های فرزندپروری تداخل داشته باشد و شامل افتخار اغراق‌آمیز به دستاوردهای خود است. این اختلال احتمالاً به مشکلاتی در روابط، زندگی کاری و مالی منجر می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً فکر نمی کنند یا قبول نمی کنند که چیزی اشتباه است، بنابراین به دنبال درمان نمی روند و مشکلات بیشتری را ایجاد می کنند.

علائم اختلال شخصیت خودشیفته شامل ناراحتی عمومی و مشکل در مدیریت مشکلات روزانه است. آنها همچنین در صورت عدم دریافت توجه خاص، ناامید خواهند شد و از انتقاد - حتی اگر سازنده باشد - ناراحت می شوند. این رفتارها می‌تواند بر روابط خانوادگی تأثیر بگذارد و کودکان را به تلاش برای جلب رضایت دیگران و تجربه مشکلات روانی و مشکلات دیگر سوق دهد.

یک متخصص بهداشتی واجد شرایط می‌تواند خودشیفتگی را تشخیص دهد و این امر مستلزم نشان دادن حداقل پنج مورد از معیارهای تشخیصی است، از جمله:

• افتخار اغراق‌آمیز مکرر به دستاوردهای خود
• احساس خاص تر و منحصر به فرد تر بودن از اطرافیانشان
• داشتن ارتباط فقط با افراد یا مؤسساتی که دارای موقعیت بالا هستند
• به دنبال تحسین شدن مداوم بودن
• نداشتن همدلی
• زورگویی و استثمار دیگران
• حق طلبی
• حسادت به دیگران یا باور اینکه دیگران به آنها حسادت می‌کنند
• مشغول بودن به خیالات درخشیدن، موفقیت، قدرت، عشق و زیبایی ایده‌آل
• تکبر

همچنین بخوانید: 10 نشانه اختلال شخصیت خودشیفته که اغلب نادیده گرفته می شوند

پدر خودشیفته نیاز مفرط به تحسین دارد

یک فرد خودشیفته نیاز به تحسین و تایید دائمی دارد. این شامل توجه بیش از حد به خود و اولویت دادن به علایق و نیازهایش بر علایق و نیازهای فرزندان یا سایر افراد در خانه است.

او از شما می خواهد که به دلیل احساس اهمیت کاذب به او توجه کنید. پدری مانند این احتمالاً بر گفتگوها پیشی می گیرد و مطمئن می شود که توجه‌ها به او است. او هر کاری که می تواند انجام می دهد تا مطمئن شود که نظرش پیشرو است و به آنچه دیگران فکر می کنند علاقه ای نشان نمی دهد.

این نیاز به تحسین منجر به خیال پردازی در مورد برتری، قدرت، کمال و منحصر به فرد بودن می شود. او همچنین درباره دستاوردهای خود لاف می زند و اغراق می کند. علاوه بر این، او طوری رفتار می کند که انگار هیچ نقصی ندارد و وقتی همه چیز طبق برنامه پیش نمی رود دیگران را سرزنش می کند.

احساس بزرگی و برتری

یک پدر خودشیفته آنقدر به احساس برتری خود متمایل می شود که با فرزندانش، به ویژه پسرانش رقابت می کند. او هر کاری که لازم باشد برای ادامه عقده برتری خود انجام می دهد، حتی اگر به معنای پیروزی عمدی بر آنها باشد. او با این رفتار خود ممکن است در توانایی فرزندانش برای موفقیت و هدایت زندگی که در رویاهایشان دارند اختلال ایجاد کند.

چنین پدری با لاف زدن یا زینت بخشیدن به چیزهایی در زندگی خود به تبلیغ خود می پردازد. او این کار را انجام می دهد تا بهتر از دیگران به نظر برسد و عزت نفس خود را تقویت کند.

والدینی مانند این از فرزندانشان می خواهند که به شیوه ای خاص عمل کنند، صحبت کنند و لباس بپوشند. این به آنها کمک می کند تا حس بزرگی و برتری نسبت به اطرافیان خود را حفظ کنند. آنها می خواهند یک تصویر خانوادگی کامل داشته باشند در حالی که مشکلات و مسائل را از هر کسی خارج از خانه پنهان می کنند.

آنها احتمالاً خود را به عنوان والدین دوست داشتنی که از فرزندان خود مراقبت می کنند به تصویر می کشند. با این حال، حقیقت این است که وقتی فرزندانشان با آنها ارزش‌ها، عقاید و نیازهای متفاوتی دارند، هیچ تحملی نخواهند داشت.

احساس بزرگی می تواند با آسیب رساندن به سلامت کلی کودکان بر آنها تأثیر بگذارد. اگر تحت چنین شرایطی بوده باشید، ممکن است در ایجاد ارتباطات معنادار و سالم مشکل داشته باشید. همچنین می‌تواند باعث شود که خود شما نیز رفتارهای خود بزرگ بینی و بزرگ بودن اغراق‌آمیز را ایجاد کنید.

عقده برتری پدر می تواند منجر به ایجاد شرایط سلامت روانی در کودکان از جمله اضطراب و افسردگی شود. همچنین می تواند بر نحوه برخورد شما با چالش ها و مشکلات در طول زندگی تأثیر بگذارد.

پدر خودشیفته کمبود همدلی و درک دارد

افراد خودشیفته اغلب کمبود همدلی و درک را از خود نشان می دهند. آنها ممکن است زمانی را صرف بی اعتبار کردن احساسات دیگران کنند، و شما نادیده گرفته شدن و غفلت عاطفی را از شیطنت های آنها تجربه خواهید کرد.

برخی از نمونه های غفلت عاطفی عبارتند از:

• شرمنده کردن دیگران بخاطر نیازشان به ارتباط و اتصال
• استفاده از دیگران به عنوان ابزاری برای برآوردن نیازهای خود
• عدم برآوردن نیازهای فیزیکی، ایمنی، پزشکی و آموزشی
• ندادن اهمیت یا عدم سعی در درک احساسات فرزندان خود
• بی توجهی به دیدگاه اطرافیان
• اجتناب از احساسات
• فرافکنی
• گسلایتینگ
• استفاده از سکوت درمانی

همچنین بخوانید: آنچه باید در مورد سکوت درمانی بدانید

بی اعتباری احساسات در خانواده می تواند باعث مسمومیت و عوارض دیگر شود. به علاوه، عدم همدلی پدر شما اثراتی از جمله نادیده گرفتن نیازهای شما یا ثانویه دیدن آنها نسبت به دیگران دارد.

اگر با چنین پدری بزرگ شوید، به احتمال زیاد ویژگی های خودشیفتگی در خود شما ایجاد می شود زیرا این رفتار او چرخه ای از غفلت عاطفی ایجاد می کند. با این حال، می توانید با دریافت کمک حرفه ای و بهبود زندگی کلی خود، این چرخه را بشکنید.

یک پدر خودشیفته به دنبال تسلط و کنترل است

پدران خودشیفته اغلب رفتار غالب از خود نشان می دهند و از تاکتیک های کنترلی یا دستکاری روانی برای رسیدن به آنچه می خواهند استفاده می کنند. آنها احتمالاً اختلاف نظرها یا نظرات متفاوت را به عنوان حملات شخصی می بینند و عصبانی می شوند.

برخی از نمونه‌های رفتار مسلط یا تاکتیک‌های کنترلی در روابط والدین و فرزندی که باید مراقب آنها بود عبارتند از:

• تحقیر کسانی که مخالف هستند
• نادیده گرفتن نظرات یا افکاری که با نظرات آنها سازگار نیست
• قلدری برای سازگاری کودکان
• محدود کردن آزادی کودکان
• خفه کردن خلاقیت
• مجبور کردن کودکان به سرکوب بیان خود
• توهین به کسانی که در خانه هستند
• مطالبه چیزهایی از فرزندانشان
• تهدید کردن
• تنبیه بخاطر زیر پا گذاشتن قوانین سختگیرانه
• تصمیم گیری بدون نظر دیگران
• در اختیار گرفتن بحث ها
• اغلب بی تاب بودن

پدرانی مانند این، همچنین فرزندان خود را تحت فشار قرار می دهند تا بهترین کار را برای آنها انجام دهند. مهم نیست که چه چیزی برای کودک بهتر است زیرا پدر خودش را در اولویت قرار می دهد و می خواهد دیگران را کنترل کند.

عشق و محبت مشروط

پدران خودشیفته عشق و محبت مشروط را بر اساس معیارهای خود ارائه می دهند. این استانداردها اغلب شامل عملکرد یا رفتارهایی از کودک است که باعث تأثیرات منفی می شود. او احتمالاً از نظر عاطفی کناره گیری می کند که منجر به اثرات مضری بر شما می شود.

کناره گیری عاطفی و محبت مبتنی بر عملکرد می تواند با افزایش خطر افسردگی، اضطراب و پایین بودن عزت نفس بر شما تأثیر بگذارد. همچنین احتمال ایجاد روابط ناسالم را حتی در بزرگسالی افزایش می دهد.

اگر یک پدر عشق مشروط را ارائه دهد، ممکن است ارتباط خود را با شما کمرنگ کند. او همچنین نیاز شما برای ارتباط را تحقیر خواهد کرد و تنها زمانی به سراغ شما می آید که نیاز به تحسین و تمجید داشته باشد.

پدری که عشق مشروط را ارائه می‌کند باعث ایجاد احساساتی شبیه این در شما می‌شود که:

• باید همیشه کامل باشید
• نمی توانید احساسات یا نظرات خود را بیان کنید
• حمایت یا تشویق کمی از جانب والدین خود دارید
• هر بار که با والدین خود صحبت می کنید ساکت شوید

انتقاد و تحقیر مکرر

یک پدر خودشیفته انتقادهای مکرر، نظرات تحقیرآمیز و تقویت منفی را ارائه می دهد. چنین والدینی که با همدلی، شفقت و دنبال کردن فرزندانشان مشکل داشته باشند نمی توانند پدر و مادر خوبی باشند.

او دستاوردهای شما را کم اهمیت جلوه می دهد یا آنها را نادیده می گیرد تا به شما این احساس را بدهد که هرگز به اندازه کافی خوب نیستید. این تاکتیک راه او برای حفظ برتری خود و کاهش احساس خود ارزشمندی شماست.

برخی از تأثیرات انتقاد و تحقیر چنین پدری بر فرزندانش عبارتند از:

• کاهش عزت نفس
• داشتن اضطراب هنگام ابراز احساسات
• مشکل در توسعه و حفظ روابط معنادار
• داشتن حساسیت نسبت به انتقاد
• ترس از قضاوت ناشی از ابراز وجود

یک پدر خودشیفته نقش های خانوادگی را دستکاری می کند

یک پدر خودشیفته اغلب نقش‌های خانوادگی را دستکاری می‌کند و برچسب‌هایی را به او اختصاص می‌دهد. این برچسب ها شامل فرزند برتر، فرزند پست تر و نقش های دیگر است. این دستکاری و برچسب زدن‌ها پویایی خانواده را به گونه ای تغییر می دهد که از نظر روانی بر همه افراد درگیر تأثیر می گذارد.

فرزند طلایی معمولاً همه توجه مثبت را به خود جلب می کند و پدر خودشیفته مرتباً از او تعریف می کند. این کودک اغلب نسبت به خواهر و برادرش رفتار بهتری دریافت می کند، در حالی که دیگران ممکن است نادیده گرفته شوند یا به شدت مورد انتقاد قرار گیرند. این می تواند نارضایتی و رقابت خواهر و برادری ایجاد کند، که معمولاً باعث ایجاد یک پویایی سمی می شود.

از سوی دیگر، فرزند پست تر یکی از اعضای خانواده است که برای همه چیز سرزنش می شود. هنگامی که همه چیز اشتباه پیش می رود، این فرد اغلب مورد آزار و غفلت عاطفی والدین خود قرار می گیرد.

نقش دیگر در خانواده ای که پدری خودشیفته دارد، فرد فعال کننده است. این شخص اغلب به والدین خود کمک می کند تا دیگران را در خانه شما دستکاری کنند. همچنین کودک نامرئی یا گمشده ای وجود دارد که بیش از دیگران نادیده گرفته شده و مورد غفلت قرار می گیرد.

پویایی در یک خانواده خودشیفته می تواند منجر به کاهش عزت نفس شود، زیرا کودکان احساس می کنند نمی توانند آنچه که پدرشان از آنها انتظار دارد را برآورده کنند. اگر در این موقعیت هستید، ممکن است احساس کنید که به اندازه کافی خوب نبوده یا با اطرافیانتان برابر نیستید.

از آنجایی که این پویایی ها شامل عشق بی قید و شرط پدر نمی شوند، باعث آسیب های عاطفی طولانی مدت نیز می شوند. در چنین شرایطی، شما احتمالاً می خواهید هر کاری که می توانید انجام دهید تا تأیید پدرتان را جلب کنید، حتی زمانی که به نظر می رسد هرگز تأییدی از سمت او دریافت نخواهید کرد.

کودکان خودشیفته ممکن است اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) پیچیده را نیز تجربه کنند که باعث می شود قبل از اینکه تحت فشار قرار گیرند فضای ذهنی کمتری داشته باشند. این پویایی‌ها ناکارآمد است و باعث ایجاد آسیب برای همه افراد خانه می شود.

اگر پدری خودشیفته دارید به دنبال کمک حرفه ای باشید

اگر پدری خودشیفته دارید، جستجوی کمک حرفه ای از طریق مشاوره روانشناختی یا خانواده درمانی می تواند به شما کمک بزرگی کند. این می تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید که در این پویایی های سمی حرکت کنید، مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید، احساس خود ارزشمندی قوی ایجاد کرده و مرزها را تعیین کنید.

تعیین حد و مرز ضروری است و به صحبت کردن با کسی که شرایط شما را درک می کند کمک می کند. یادگیری تمایز کلمات از اعمال و گذراندن وقت در کنار افراد با ثبات و قابل اعتماد نیز می تواند کمک کننده باشد.

یک درمانگر همچنین می تواند به شما کمک کند تا روابط سالمی داشته باشید. اگر پدرتان را متقاعد کنید که در خانواده درمانی شرکت کند، او می تواند یاد بگیرد که رفتارهای والدینی خود را تغییر داده و تمایلات خودشیفتگی خود را کاهش دهد. او ممکن است با دریافت کمک موافقت نکند، اما همچنان باید روی ایجاد شبکه های پشتیبانی تمرکز کنید تا به شما در غلبه بر اثرات مضر یا آسیب‌هایی که از یک پدر خودشیفته می‌بینید کمک کند.

آخرین افکار در مورد مقابله با یک پدر خودشیفته

جستجوی کمک حرفه‌ای می‌تواند به شما کمک کند تا با یک پدر خودشیفته کنار بیایید و خود، او و خانواده‌تان را درمان کنید. اولویت دادن به سلامت روان و جستجوی حمایت ضروری است زیرا شما سزاوار عشق، پذیرش و حمایت هستید. شما سزاوار رفتاری نیستید که از پدر خودشیفته‌تان دریافت کرده‌اید و کمک گرفتن می‌تواند به شما کمک کند تا اثرات آن را معکوس کنید.

کنار آمدن یا مقابله با رفتارهای یک پدر خودشیفته می تواند دشوار باشد، اما شک نداشته باشید که می توانید بر اثرات آن غلبه کنید. شما می توانید به طور موثر تجربیات خود را پردازش کرده و مکانیسم های مقابله ای سالم تری را ایجاد کنید که به شما کمک می کند زندگی رضایت بخشی داشته باشید.

منبع