الکل معمولا برای جشن گرفتن، استراحت یا معاشرت با دیگران استفاده می شود. با این حال، زمانی که فردی بیش از حد الکل مصرف می کند یا به عنوان راهی برای مقابله با عوامل استرس‌زا یا اجتناب از مشکلات نوشیدنی می‌نوشد، می‌تواند خطرات جسمی و روانی ایجاد کند.
اختلال مصرف الکل، که بیشتر به عنوان الکلیسم شناخته می شود، به یک الگوی مشکل ساز مصرف الکل اشاره دارد که منجر به اختلال یا ناراحتی قابل توجهی می شود. از آنجایی که مصرف الکل به خودی خود ضر بوده و بین افراد بسیار متفاوت است، شناسایی علائم کلی یک مشکل، مانند زمانی که نوشیدن الکل در زندگی خانه، مدرسه یا محل کار تداخل ایجاد می کند، می تواند مفید باشد. اگر مشروبات الکلی مشکلات بین فردی با خانواده و دوستان ایجاد کند یا منجر به کناره گیری از فعالیت های دیگر شود، می تواند بیشتر مضر و مشکل ساز باشد. سن، سابقه خانوادگی، و میزان یا تعداد دفعات مصرف الکل از دیگر متغیرهای مهم هستند که در رابطه فرد با الکل به آنها توجه می کنیم.
فهرست عناوین
جنسیت، نژاد و قومیت بر سوء مصرف مشروبات الکلی تأثیر می گذارد. در ایالات متحده نزدیک به 14 میلیون نفر - مردان بیشتر از زنان - با مصرف الکل مشکل دارند. مسائل مربوط به الکل در میان بزرگسالان جوان 18 تا 29 ساله بیشتر و در میان بزرگسالان 65 سال و بالاتر کمتر است. تعریف و تشخیص اختلال مصرف الکل هنگام کار با بزرگسالان جوان می تواند پیچیده باشد. سبک زندگی دانشجویان اغلب شامل استفاده بیش از حد از الکل است، که تشخیص اینکه چه زمانی یک اختلال مشروع است و چه زمانی نیست، دشوار می باشد.
طبق دستورالعمل‌های رژیم غذایی وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده و دستورالعمل‌های غذایی وزارت کشاورزی ایالات متحده برای آمریکایی‌ها، نوشیدن متوسط الکل تا یک نوشیدنی در روز برای زنان و حداکثر دو نوشیدنی در روز برای مردان است. در ایالات متحده، یک نوشیدنی استاندارد حاوی تقریباً 14 گرم الکل خالص است که در 12 اونس آبجو معمولی (حدود 5 درصد الکل)، 5 اونس شراب (معمولاً حدود 12 درصد الکل) یا 1.5 اونس الکل مقطر (حدود 40 درصد الکل) یافت می شود.
علائم اختلال مصرف الکل
اختلال مصرف الکل توسط DSM-5 یا نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی به عنوان یک الگوی مشکل ساز از نوشیدن تعریف می شود که منجر به اختلال یا ناراحتی قابل توجه بالینی می شده که به شکل دو یا چند مورد از موقعیت های زیر در یک دوره 12 ماهه ظاهر می شود:
- نوشیدن بیش از حد مورد نظر یا انجام این کار برای مدت زمان طولانی تر از آنچه در نظر گرفته شده است
- تمایل مداوم یا تلاش ناموفق برای کاهش یا ترک نوشیدنی
- صرف زمان زیاد برای دریافت الکل، نوشیدن یا بهبودی از اثرات آن
- داشتن میل شدید به نوشیدن
- ناتوانی در انجام وظایف اصلی کار، مدرسه یا خانه به دلیل نوشیدن الکل
- ادامه نوشیدن الکل حتی اگر باعث ایجاد مشکل در روابط با خانواده یا دوستان شود
- اولویت دادن به نوشیدن با ترک یا کاهش فعالیت های مهم
- نوشیدن در شرایطی که از نظر جسمی خطرناک است
- ادامه دادن به نوشیدن حتی اگر فرد دارای یک مشکل جسمی یا روانی مداوم یا مکرر است که احتمالاً نوشیدن الکل باعث ایجاد یا بدتر شدن آن شده است.
- نیاز به مصرف خیلی بیشتر از زمانی که برای به دست آوردن اثر مورد نظر از الکل نیاز بود، یا عدم تجربه همان اثر هنگام نوشیدن همان مقدار
- داشتن علائم ترک (مشکل در خواب، لرزش، بی قراری، حالت تهوع، تعریق، تپش قلب، تشنج، یا احساس چیزهایی که وجود ندارند) یا نوشیدن الکل برای تسکین یا اجتناب از چنین علائمی
قبلا الکلیسم یا وابستگی به الکل، شدیدترین شکل سوء مصرف الکل در نظر گرفته شده بود. و حالا DSM-5 یا نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی سوء مصرف الکل و وابستگی به الکل را در یک اختلال با طبقه بندی های فرعی خفیف، متوسط و شدید ادغام کرد.
- خفیف: وجود دو تا سه مورد از علائم فوق
- متوسط: وجود چهار تا پنج مورد از علائم فوق
- شدید: وجود شش یا بیشتر از علائم فوق.
هنگامی که شخصی به طور منظم بیش از حد الکل مصرف می کند و به طور ناگهانی آن را قطع می کند، ممکن است سندرم ترک الکل را تجربه کند. علائم این سندرم عبارتند از:
پیامدهای سلامتی مختلفی با سوء مصرف الکل همراه است، از جمله:
- افزایش بروز سرطان به ویژه سرطان حنجره، مری، کبد و روده بزرگ
- پانکراتیت حاد و یا مزمن - یک بیماری التهابی پانکراس
- سیروز کبدی - تغییرات فیبروتیک در کبد
- نوروپاتی الکلی - تغییرات دژنراتیو در سیستم عصبی که بر اعصاب مسئول احساس و حرکت تأثیر می گذارد.
- کاردیومیوپاتی الکلی
- فشار خون بالا
- کمبودهای تغذیه ای
- اختلال در نعوظ
- قطع قاعدگی
- سندرم جنین الکل در کودکان زنانی که در دوران بارداری الکل مصرف می کنند
- زوال عقل مرتبط با الکل
- سندرم ورنیکه–کورساکوف (Wernicke-Korsakoff) یا آنسفالوپاتی ورنیکه(Wernicke's encephalopathy) - یک سندرم سیستم عصبی مرکزی که منجر به گیجی، از دست دادن تعادل و از دست دادن بینایی می شود.
همچنین بخوانید: 5 راه پایان دادن و ترک هر نوع اعتیاد
سندرم ترک الکل چه زمانی ایجاد می شوند؟
سندرم ترک الکل یک بیماری جدی است که در صورت عدم درمان می تواند تهدید کننده زندگی باشد. علائم معمولاً در عرض چند ساعت تا چند روز پس از قطع (یا کاهش) نوشیدن الکل توسط شخص ایجاد می شود. برای افرادی که ممکن است به اختلال مصرف الکل مبتلا باشند، بسیار مهم است که با پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی صادقانه و صریح مشورت کنند تا مشخص شود که آیا مشکل نوشیدن الکل دارند یا خیر، و اگر چنین است، برای بهترین اقدام با یکدیگر همکاری کنند.
علل
در حالی که علت خاص اختلال مصرف الکل ناشناخته است، پیوندهای محیطی و ژنتیکی با این وضعیت وجود دارد. عامل دیگر اعتیادآور بودن خود ماده الکل است. مصرف زیاد الکل ساختار شیمیایی مغز را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که می‌تواند به ایجاد اعتیاد کمک کند. نوشیدن الکل بر سلامت جسمی و روانی برخی افراد متفاوت از دیگران تأثیر می گذارد و در برخی منجر به اختلالات مرتبط با الکل می شود.
سوء مصرف الکل معمولاً در خانواده ها دیده می شود: میزان این بیماری در بستگان نزدیک الکلی ها سه تا چهار برابر بیشتر است و با نزدیک شدن رابطه ژنتیکی خطر افزایش می یابد. عوامل محیطی شامل نگرش فرهنگی در مورد نوشیدن، در دسترس بودن الکل و سوء مصرف مواد توسط همسالان است.
خطر سوء مصرف الکل در صورتی افزایش می‌یابد که افراد برای بی‌حس کردن خود در برابر مشکلات، کنار آمدن با اضطراب، ترس‌ها، یا مشکلات خلقی یا تقویت خلاقیت خود از نوشیدنی‌ها استفاده کنند. تکانشگری یا رفتار تکانشی نیز با سوء مصرف الکل مرتبط است.
درمان
بسیاری از افراد مبتلا به سو مصرف الکلی نمی دانند که نوشیدن آن برایشان مشکل ساز شده است. دیگران هم نمی توانند آنها را به چنین درکی برسانند. برای هر فردی مهم است که مزایا و معایب نوشیدن را در نظر بگیرد و خودش تصمیم بگیرد که آیا قطع (کاهش آسیب) یا ترک کامل (پرهیز) ضروری است یا خیر.
پرهیز از مصرف الکل شدیدا به کسانی پیشنهاد می شود که:
- سعی کرده اند مصرف الکل را کاهش دهند اما نتوانسته اند در محدوده تعیین شده خود باقی بمانند
- به یک اختلال مصرف الکل مبتلا شده اند یا علائم یکی از آنها را تجربه کرده اند
- یک وضعیت جسمی یا روحی دارند که با نوشیدن الکل ایجاد شده یا بدتر می شود
- دارویی مصرف می کنند که با الکل تداخل دارد
- باردار هستند یا ممکن است باردار شوند
دیگران ممکن است از رویکرد کاهش آسیب، با هدف کمک به افراد برای کاهش تأثیر عواقب ناشی از نوشیدن سود ببرند.
هنگامی که نوشیدن با رفتار مشکل ساز ناشی از مسمومیت قابل توجه و یا علائم ترک (تهوع، استفراغ، بی قراری، بی خوابی، تشنج، و/یا لرزش دست) همراه باشد، ممکن است برای شروع روند درمان نیاز به سم زدایی باشد.
سم زدایی در یک محیط کنترل شده و تحت نظارت انجام می شود که در آن داروها علائم را تسکین می دهند. سم زدایی معمولاً چهار تا هفت روز طول می کشد. معاینه برای سایر مشکلات پزشکی (مانند کبد و لخته شدن خون) ضروری است. یک رژیم غذایی متعادل با مکمل های ویتامین مهم است.
پس از سم زدایی، برنامه های بازیابی یا توانبخشی الکل از فرد آسیب دیده در پرهیز از الکل حمایت می کند. مشاوره، حمایت روانشناختی، پرستاری و مراقبت های پزشکی معمولاً در این برنامه ها در دسترس هستند. آموزش در مورد اعتیاد به الکل و اثرات آن بخشی از درمان است. بسیاری از کارکنان حرفه ای در مراکز توانبخشی افرادی هستند که از اختلال مصرف الکل بهبود یافته اند و به عنوان الگو عمل می کنند. این برنامه‌ها می‌توانند بصورت بستری یا سرپایی انجام شوند.
همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که سایر شرایط روانپزشکی، مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی، ممکن است همراه با اعتیاد به الکل وجود داشته باشد. بنابراین، اختلالات همزمان یا زمینه ای نیز ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. افرادی که از چنین شرایطی رنج می برند ممکن است از الکل به عنوان نوعی خود درمانی استفاده کرده باشند. در این صورت، تشخیص هر یک از شرایط همزمان برای هدایت درمان ضروری است.
دارو
سه داروی خوراکی - دی سولفیرام (Antabuse)، نالترکسون (Depade، ReVia) و آکامپروسات (Campral) - در حال حاضر برای درمان وابستگی به الکل تأیید شده اند. علاوه بر این، یک شکل تزریقی و طولانی اثر از نالترکسون (Vivitrol) در دسترس است. نشان داده شده است که این داروها به افراد مبتلا به وابستگی کمک می کنند تا مصرف الکل خود را کاهش دهند و از بازگشت مجدد به نوشیدن شدید، و دستیابی به پرهیز و حفظ آن جلوگیری کنند. نالترکسون برای کاهش میل به الکل در افرادی که الکل را ترک کرده اند، عمل می کند. تصور می شود که آکامپروسات با کاهش علائمی مانند اضطراب و بی خوابی که ممکن است به دنبال پرهیز طولانی مدت انجام شود، کار می کند. دی سولفیرام با ایجاد احساس بیماری در افراد در صورت مصرف الکل، آنها را از نوشیدن الکل یاز می دارد.
انواع دیگری از داروها برای کمک به مدیریت علائم ترک که ممکن است پس از ترک نوشیدن الکل توسط فردی که وابستگی به الکل دارد رخ دهد، در دسترس هستند. تشخیص زودهنگام این علائم و درمان فوری می تواند از برخی از آنها جلوگیری کرده یا شدتشان را به خوبی محدود کند.
کاهش آسیب
در حالی که برنامه های 12 مرحله ای به پرهیز از مصرف به عنوان درمان اختلال مصرف الکل پایبند هستند، رویکرد کاهش آسیب بیشتر فردی است. فردی که رنج می برد ممکن است به جای پرهیز کامل، کمتر از الکل استفاده کند. هدف کاهش عواقب مصرف الکل است. ایده کاهش آسیب در زمینه های دیگر فراتر از سوء مصرف الکل نیز صدق می کند. برای مثال، این برنامه‌های مختلف نیز تحت کاهش آسیب قرار می‌گیرند: محل‌های تزریق ایمن، انتشار کاندوم رایگان و تعویض سوزن. علاوه بر این، روان درمانی اغلب بخشی از رویکرد کاهش آسیب است.
الکلی های گمنام
الکلی های گمنام (AA) خود را به عنوان "مردان و زنانی که در سراسر جهان به یکدیگر کمک می کنند تا هوشیار بمانند" توصیف می کند. AA به طور کلی به عنوان یک برنامه کمک متقابل مؤثر برای افرادی که از سوء مصرف الکل بهبود می یابند، شناخته می شود، اما حتی کسانی که از آن کمک می گیرند معمولاً متوجه می شوند که جلسات AA در ترکیب با سایر اشکال درمان، از جمله مشاوره و مراقبت های پزشکی، بهترین کارکرد را دارد.
جستجوی کمک برای کسی که مایل نیست
کسی که اختلال مصرف الکل دارد نمی تواند مجبور به دریافت کمک شود مگر در شرایط خاص، مانند یک حادثه خشونت آمیز که منجر به درمان به دستور دادگاه یا یک فوریت پزشکی می شود. بسیاری از متخصصان درمان الکل مراحل زیر را برای کمک به فرد مبتلا به اختلال مصرف الکل پیشنهاد می کنند:
- تمام "حمایت ها" را متوقف کنید. اعضای خانواده اغلب بهانه می آورند یا سعی می کنند از فردی که مشکل نوشیدن الکل دارد در برابر عواقب مصرف الکل محافظت کنند.
- بهترین زمان برای صحبت در مورد نوشیدن مدت کوتاهی پس از بروز مشکل مرتبط با الکل است. زمانی را انتخاب کنید که فرد هوشیار است، هر دو طرف نسبتاً آرام هستند و فرصتی برای صحبت در خلوت وجود دارد.
- به صورت ویژه با او صحبت کنید. به فرد بگویید که نگرانی هایی در مورد نوشیدن وجود دارد. از نمونه هایی از راه هایی که باعث ایجاد مشکل شده است، از جمله آخرین حادثه استفاده کنید.
- آنچه بعد اتفاق می افتد را توصیف کنید. به فرد توضیح دهید که عاقبت چیست مگر اینکه آن شخص به دنبال کمک باشد. این ممکن است از امتناع گوینده از همراهی با فرد تا هر فعالیت اجتماعی که در آن الکل سرو می شود تا بیرون رفتن از خانه متغیر باشد. تهدیدهایی که انجام نمی شوند یا نمی توانند انجام شوندرا اتفاده نکنید.
- گزینه ها را پیدا کنید. از قبل در مورد گزینه های درمانی در جامعه اطلاعات جمع آوری کنید. اگر فرد مایل به دریافت کمک است، فوراً برای قرار ملاقات با یک مشاور درمان تماس بگیرید. اولین بازدید از یک برنامه درمانی و یا شرکت در یک جلسه الکلی های گمنام را به او پیشنهاد دهید.
- با یک دوست تماس بگیرید. اگر فرد همچنان از دریافت کمک امتناع می ورزد، از یک دوست بخواهید که با استفاده از مراحل توضیح داده شده با او صحبت کند. دوستی که در حال بهبودی از سوء مصرف الکل است می تواند نقش قانع کننده تری برای او داشته باشد، اما هر کسی که مراقب و قضاوت کننده نباشد می تواند کمک کند.
- قدرت را در اعداد پیدا کنید. با کمک یک متخصص مراقبت های بهداشتی، برخی از خانواده ها با سایر اقوام و دوستان خود برای کمک به الکلی ها همراه می شوند. این رویکرد فقط باید تحت هدایت یک متخصص مراقبت های بهداشتی با تجربه در مداخله گروهی امتحان شود.
- با یک گروه پشتیبانی تماس بگیرید. AA جلسات منظمی را برای همسران و سایر بزرگسالان مهم در زندگی فردی که با اختلال مصرف الکل درگیر است برگزار می کند. جلساتی برای فرزندان چنین افرادی طراحی شده است. این گروه ها به اعضای خانواده کمک می کنند تا بفهمند که آنها مسئول سوء مصرف الکل توسط عزیزشان نیستند و باید اقداماتی را برای مراقبت از خود انجام دهند.
آیا روش های درمانی در افراد مختلف متفاوت است؟
درمان سوء مصرف الکل برای بسیاری از افراد موثر است. اما مانند هر بیماری مزمن، سطوح مختلفی از موفقیت در مورد درمان و همچنین نوع درمان مورد استفاده وجود دارد. برخی از روش ها برای افراد خاص کار می کنند، روش های دیگر خیر. برخی از افراد الکل را ترک می کنند و پاک می مانند. برخی دیگر دوره های طولانی پاکی همراه با دوره های عود دارند. در بسیاری از موارد، هر چه فرد بیشتر از الکل خودداری کند، احتمال حفظ پاکی بیشتر است.
