
آیا آن روزهایی که لحظهای آرامش میخواستی را فراموش کردهای؟!
آیا فراموش کردهای؟ روزهایی که برای داشتن تمام چیزهایی که الان داری، دعا میکردی را فراموش کردهای؟ روزهایی که استرس و اضطراب تمام وجود تو را تسخیر کرده بود و آرزوی لحظهای را داشتی تا بتوانی مثل همین لحظه در آرامش نشسته و بتوانی همین مطلب را بخوانی و به آن فکر کنی را فراموش کردهای؟
آیا فراموش کردهای آن لحظاتی را که احساس میکردی همه چیز و حتی زندگی برای تو تمام شده است و دیگر راه خروجی نداری؟ فراموش کردهای که حاضر بودی همه چیزت را بدهی تا بتوان لحظهای آرام بگیری؟
تمام اینها گذشته است و تو هنوز هم سرپایی. تمام آن پستی و بلندی ها گذشته است و تو اکنون تمام چیزهایی که سالها برای آنها دعا میکردی را داری. پس حالا دقیقا نگران چه چیزی هستی؟ نگران رسیدن؟ شک نکن که در آیندهای نزدیک بازهم به چیزی که الان در طلبش هستی خواهی رسید. فقط بخواه و حرکت کن...!