چه چیزی باعث ناامنی در رابطه می‌شود (طبق گفته روانشناسان)

در این مقاله به بررسی این علل اساسی می‌پردازیم و ریشه‌های غالبا نامرئی ناامنی را روشن می‌کنیم. با درک آنچه در زیر این احساسات ناامن نهفته است، زوجین می‌توانند از خانه آینه‌ها خارج شده و به یک رابطه شفاف‌تر و امن‌تر بروند.

درک ناامنی در روابط

ناامنی در یک رابطه مانند یک جریان پنهان است، اغلب دیده نمی شود، اما به اندازه کافی قدرتمند است که پویایی بین زوجین را تحت تاثیر قرار می دهد. ناامن بودن به معنای احساس عدم اطمینان یا اضطراب در مورد خود ارزشمندی، اعتبار یا ثبات رابطه است. برخلاف نگرانی‌ها یا ترس‌های گاه به گاه که در هر رابطه‌ای رایج است، ناامنی فراگیرتر است و می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر سلامت عاطفی شریک زندگی و سلامت کلی رابطه تأثیر بگذارد.

این وضعیت مربوط به شک گاه به گاه نیست، بلکه یک الگوی ثابت از فکر و رفتار است. احساسات ناامن به روش‌های مختلفی - از شک مداوم به خود گرفته تا احساس تزلزل ناپذیر از بی‌ارزش بودن برای شریک زندگی - ظاهر می‌شوند. مهم است که بین نگرانی‌های عادی و زودگذر در هر رابطه‌ای و احساس عمیق‌تر و مزمن‌تر ناامنی که می‌تواند اعتماد و صمیمیت را از بین ببرد، تفاوت قائل شویم.

درک ناامنی در روابط مستلزم نگاهی فراتر از علائم سطحی است. این در مورد شناخت زیربنای روانشناختی عمیق تر است که این احساسات را هدایت می کند. این درک برای پرداختن به علل اصلی و نه فقط علائم، مهم است، و راه را برای روابط سالم تر و ایمن تر هموار می کند.

همچنین بخوانید: ناامنی چیست و چگونه می توانیم کمتر ناامن باشیم؟

5 رفتاری که ناامنی را در شریک زندگی شما آشکار می کند

حسادت بیش از حد: سؤال مداوم در مورد تعاملات شما با دیگران. همچنین ممکن است خود را به عنوان سوء ظن نشان دهد که می تواند بیانگر ناامنی عمیق باشد.

نیاز به اطمینان خاطر دائمی: جستجوی تایید مکرر عشق، تعهد یا جذابیت شما ناشی از شک و تردید نسبت به خود است.

اجتناب از آسیب‌پذیری: دوری از بحث‌های عاطفی عمیق یا نشان دادن بی‌میلی برای بیان احساسات واقعی می‌تواند مکانیسم دفاعی پارتنر شما در برابر طرد شدن درک شده باشد.

انتقادی یا تدافعی بودن بیش از حد: یک شریک زندگی ناامن ممکن است به بازخورد واکنش تدافعی نشان دهد، که می تواند نشان دهنده احساس بی کفایتی باشد.

مسائل مربوط به کنترل یا وابستگی: تلاش برای کنترل اعمال یا تصمیمات شما ممکن است منعکس کننده ناامنی داخلی باشد. همچنین ممکن است احساس شود که شریک زندگی‌تان برای حمایت عاطفی بیش از حد به شما متکی است.

ریشه های روانی ناامنی

احساسات ناامن اغلب از مسائل روانشناختی عمیق تری سرچشمه می گیرند که به منابع بسیاری برمی گردد. درک این ریشه ها برای رسیدگی و کاهش احساس ناامنی ضروری است.

سبک های دلبستگی: سبک دلبستگی در دوران کودکی نقش کلیدی در شکل دادن به نحوه شکل گیری و حفظ روابط افراد در بزرگسالی دارد. کسانی که دارای سبک دلبستگی مضطرب یا اجتنابی هستند، که اغلب ناشی از مراقبت ناسازگار در دوران کودکی است، ممکن است در روابط عاشقانه خود با ناامنی دست و پنجه نرم کنند. دلبستگی مضطرب می تواند منجر به ترس از رها شدن و نیاز دائمی به اطمینان خاطر شود، در حالی که دلبستگی اجتنابی ممکن است به صورت فاصله گذاری عاطفی و استقلال ظاهر شود و ناامنی های اساسی را پنهان کند.

مشکلات مربوط به عزت نفس: احساس کلی خود ارزشمندی یک فرد به طور قابل توجهی بر احساس امنیت آنها در یک رابطه تأثیر می گذارد. عزت نفس پایین می تواند افراد را نسبت به ارزش خود در رابطه دچار تردید کند و منجر به ناامنی شود. این شک می تواند ناشی از باورهای درونی یا عوامل بیرونی مانند آسیب های گذشته یا فشارهای اجتماعی باشد.

آسیب‌های روابط گذشته: تجربیات منفی قبلی در روابط عاشقانه، مانند خیانت یا طرد شدن، می‌توانند زخم‌های ماندگاری بر جای بگذارند. این تجارب می‌تواند منجر به افزایش ناامنی شود، زیرا افراد ممکن است آسیب‌های گذشته را به روابط کنونی بکشانند، زیرا از تکرار این تجربیات دردناک می‌ترسند.

تأثیرات خارجی: هنجارهای فرهنگی و انتظارات اجتماعی می توانند احساس ناامنی را بدتر کنند. برای مثال، به تصویر کشیدن روابط «ایده‌آل» می‌تواند معیارهای غیرواقعی ایجاد کند. بنابراین، مردم را به زیر سوال بردن کفایت روابط خود سوق می دهد.

شکاف های ارتباطی: ارتباط ناکافی یا ناکارآمد بین زوجین می تواند ناامنی را افزایش دهد. سوء تفاهم ها اغلب بدون ارتباط باز یا صادقانه به وجود می آیند که منجر به عدم اطمینان و شک در مورد ثبات رابطه و احساسات شریک زندگی می شود.

با شناسایی و درک این ریشه‌های روان‌شناختی، افراد و زوج‌ها می‌توانند به بررسی علل زمینه‌ای ناامنی در روابط خود بپردازند. این درک برای مشارکت ایمن تر و کامل تر بسیار مهم است.

عوامل خارجی موثر در ناامنی

در حالی که عوامل روانشناختی درونی نقش مهمی در وجود ناامنی در روابط ایفا می‌کنند، تأثیرات خارجی نیز می‌توانند در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشند. این عوامل اغلب با آسیب پذیری های شخصی در تعامل هستند. دلیل آن هم این است که آنها احساسات ناامن را بدتر می کنند.

نفوذ رسانه های اجتماعی: پلتفرم های رسانه های اجتماعی امروزی یک شمشیر دو لبه هستند. آنها باعث سهولت در ارتباط برقرار می‌شوند اما اغلب روابط ایده آل را به تصویر می کشند که منجر به انتظارات غیر واقعی می شود. قرار گرفتن مداوم در معرض این تصاویر ایده آل می تواند باعث شود افراد کیفیت و قدرت روابط خود را زیر سوال ببرند و به ناامنی دامن بزنند.

عوامل استرس زا و تغییرات زندگی: فشارهای بیرونی مانند مشکلات مالی، استرس شغلی، مشکلات سلامتی یا تغییرات قابل توجه زندگی می تواند یک رابطه را تحت فشار قرار دهد. این عوامل استرس زا می توانند حواس را از رابطه منحرف کنند و منجر به غفلت یا عدم ارتباط و متعاقباً احساس ناامنی در مورد ثبات و آینده رابطه شوند.

تأثیر دوستان و خانواده: نظرات و نگرش های دوستان و خانواده می تواند به طور قابل توجهی بر درک فرد از رابطه آنها تأثیر بگذارد. بازخوردها یا مقایسه‌های منفی می‌توانند بذر شک و ناامنی بپاشند، به‌ویژه اگر این نظرات با تجربیات یا برداشت‌های فرد در تضاد باشند.

شناخت این عوامل خارجی در درک و پرداختن به ریشه های ناامنی روابط بسیار مهم است. زوج‌ها می‌توانند در هنگام تصدیق این تأثیرات به سمت یک رابطه پایدارتر و قابل اعتمادتر حرکت کنند.

همچنین بخوانید: وقتی رابطه ما در ازدواج آسیب می بیند چگونه آن را حفظ کنیم؟

استراتژی هایی برای شفای رابطه با شریک ناامن

رسیدگی و غلبه بر ناامنی در یک رابطه مستلزم تلاش هر دو طرف است. در اینجا چند استراتژی موثر وجود دارد:

ایجاد اعتماد: اعتماد ریشه یک رابطه امن است. ایجاد اعتماد در رابطه مستلزم رفتار ثابت و قابل اعتماد در طول زمان است. زوجین باید تلاش کنند تا قابل اعتماد باشند، به قول خود عمل کنند و درستکاری نشان دهند.

تقویت ارتباطات: ارتباط باز و صادقانه کلید غلبه بر ناامنی است. زوجین باید گوش دادن فعال را تمرین کنند، احساسات و نگرانی های خود را بدون قضاوت بیان کنند و محیطی را ایجاد کنند که هر دو در آن برای به اشتراک گذاشتن آسیب پذیری ها احساس امنیت کنند.

رشد فردی: رشد فردی نقش مهمی در مبارزه با ناامنی ایفا می کند. این شامل کار بر روی عزت نفس و درگیر شدن در فعالیت هایی است که حس موفقیت را تقویت می کند. همچنین به معنای جستجوی سرگرمی ها یا علایق شخصی است که اعتماد به نفس را ایجاد می کند.

درک و همدلی: هر دو طرف باید تلاش کنند تا ناامنی های یکدیگر را درک کنند و همدلی نشان دهند. به رسمیت شناختن و اعتبار بخشیدن به احساسات یکدیگر، بدون اینکه لزوماً سعی در "اصلاح" آنها داشته باشید، می تواند نزدیکی و درک عاطفی را تقویت کند.

تعیین مرزها: ایجاد مرزهای سالم ضروری است. این شامل احترام به حریم خصوصی یکدیگر، درک محدودیت ها، و ارتباط شفاف در مورد رفتار قابل قبول و غیرقابل قبول است.

جستجوی کمک حرفه ای: گاهی اوقات، غلبه بر ناامنی های ریشه دار نیاز به راهنمایی حرفه ای دارد. تراپی یا مشاوره می تواند راهبردهایی را برای رفع ناامنی ها و تقویت رابطه ارائه دهد.

ذهن آگاهی و خود اندیشی: تمرین هایی مانند ذهن‌آگاهی می تواند به افراد مبتلا به ناامنی کمک کند تا در لحظه حال مستقر شوند. بنابراین، این تمرینات می‌توانند اضطراب در مورد آینده یا نشخوار فکری در مورد گذشته را کاهش دهند. خود اندیشی می تواند به درک منابع ناامنی فرد و چگونگی تجلی آنها در رابطه نیز کمک کند.

تقویت مثبت: ابراز قدردانی، عشق و حق‌شناسی به طور منظم می تواند احساس امنیت را در رابطه تقویت کند. تقویت مثبت به ایجاد یک مشارکت تأییدکننده و حمایت کننده کمک می کند.

زوج ها می توانند از این تکنیک ها برای کاهش تأثیر ناامنی در روابط خود استفاده کنند. بنابراین، شما با انجام این کار یک مشارکت پایدارتر، رضایت بخش تر و مطمئن تر ایجاد می کنید.

نظرات نهایی در مورد کمک به زوجین ناامن

قیاس خانه آینه در ابتدای مطلب را به یاد دارید؟ این پیچ و خم نشان دهنده پیچیدگی های رابطه ای است که با ناامنی رنگ آمیزی شده است. اما یافتن مسیر بازگشت به دنیای واقعی نقطه پایانی است که زوجین در صورت همکاری با یکدیگر می توانند به آن دست یابند. پیمایش در پیچ و خم انعکاس های تحریف شده به صبر، ارتباط و خویشتن داری نیاز دارد. رسیدگی به چالش های ناامنی در یک رابطه نیز همینطور است.

زوجین باید همدیگر را نگه دارند و در حین عبور از تصاویر تحریف شده تردید و ترس، حمایت و اطمینان حاصل کنند. ایجاد اعتماد مانند یافتن نقاط خالی در پیچ و خم است، لحظاتی فارغ از تحریف ناامنی.

ارتباط باز و صادقانه این سفر گفتگوی باز را هدایت می کند. در نتیجه، بازتاب ها بیشتر با واقعیت هماهنگ می شوند و قدرت ناامنی را کاهش می دهند.

رشد فردی و خود اندیشی مانند یک نقشه قابل اعتماد در این پیچ و خم است. درک ناامنی به ایجاد یک مسیر هموارتر به جلو کمک می کند. با وجود این درک، نوری به گوشه های تاریک تر این ماز پر پیچ و خم می تابد و مسیرهای جدیدی را به سمت خروجی آشکار می کند.

همدلی و درک حمایت متقابل مورد نیاز برای ادامه حرکت رو به جلو است. اینگونه است که زوجین می توانند آهسته آینه های ناامنی را از بین ببرند و پنجره های شفافیت و اعتماد را جایگزین آنها کنند.

گاهی اوقات، خانه آینه ها ممکن است آنقدر پیچیده باشد که قادر نباشید به تنهایی از آن خارج شوید. بنابراین، راهنمایی حرفه ای می تواند به یک راه مفید تبدیل شود. درمانگران می توانند ابزارها و بینش های مورد نیاز را برای یافتن راه خروج موثرتر و سالم تر به شما ارائه دهند.

همچنین بخوانید: زوج درمانی چگونه رابطه شما را بهبود می بخشد؟

همانطور که زوجین با هم در این مسیر کار می کنند، به تدریج راه خود را از خانه آینه بیرون می آورند و وارد دنیای واقعی می شوند، جایی که یک رابطه سالم، ایمن و عاشقانه در انتظار آنها است. این شفا می تواند غنی شود و منجر به درک عمیق تر و پیوند قوی تر بین زوجین شود. در نهایت، ماز پر پیچ و خم ناامنی یک مانع غیرقابل عبور نیست، بلکه یک سفر متحول کننده است که می تواند به مشارکت عمیق تر و کامل تر منجر شود.

منبع