دنیای موسیقی درمانی
منو
جستجو
خانه
انجام جستجو
انصراف
دنیای موسیقی درمانی
موسیقی برای زندگی بهتر
صفحه اصلی مطالب و مقالات دنیای موسیقی درمانی

از عفونت گوش چه می دانید؟

عفونت گوش زمانی رخ می دهد که مایعات و میکروب هایی مانند باکتری یا ویروس در گوش گیر کرده و باعث التهاب شود. عفونت گوش ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد، اما به ویژه در کودکان شایع است. نزدیک به 90 درصد کودکان تا سن 3 سالگی حداقل یک عفونت گوش را خواهند داشت.

گوش به سه بخش تقسیم می شود: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. عفونت در گوش میانی (اوتیت میانی) شایع ترین نوع این مشکل است.

فهرست عناوین
از عفونت گوش چه می دانید؟

سرماخوردگی، عفونت سینوسی و آلرژی از علل شایع عفونت گوش هستند و می توانند منجر به گوش درد، تب، مشکل در شنوایی و ترشحات چرک مانند شوند. سیستم ایمنی بدن اغلب می‌تواند بدون درمان با عفونت گوش مبارزه کند، اما برخی از عفونت‌های گوش برای تسکین علائم و رفع چرک به آنتی‌بیوتیک و سایر داروها نیاز دارند.

 

سیستم ایمنی بدن اغلب می‌تواند بدون درمان با عفونت گوش مبارزه کند.

 

انواع عفونت گوش

انواع مختلف عفونت گوش بر اساس اینکه کدام قسمت از گوش عفونی شده است طبقه بندی می شوند.

 

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی حاد)

عفونت گوش میانی یا اوتیت میانی حاد زمانی اتفاق می‌افتد که مایعی در پشت پرده گوش جمع شود و منجر به التهاب و عفونت شود.

عفونت گوش میانی در کودکان شایع‌تر است زیرا ساختار گوش آنها کوچکتر از بزرگسالان است و این خروج مایع از گوش را سخت‌تر می‌کند. این امر به ویژه در صورتی صادق است که گوش به دلیل سرماخوردگی یا سایر بیماری ها مسدود یا ملتهب شده باشد.

 

 

عفونت گوش خارجی (اوتیت خارجی)

این مشکل که همچنین به عنوان بیماری گوش شناگران یا اوتیت خارجی شناخته می شود، عفونت گوش خارجی بر مجرای گوش (بخشی از گوش که از دهانه گوش تا پرده گوش امتداد می یابد) تأثیر می گذارد. اگر بعد از شنا یا حمام کردن، آب در گوش باقی بماند، ممکن است عفونت گوش خارجی رخ دهد. گاهی اوقات خراش روی مجرای گوش یا گیر کردن چیزی در گوش می تواند منجر به عفونت گوش خارجی شود.

 

عفونت گوش میانی همراه با افیوژن (اوتیت میانی همراه با افیوژن)

در این نوع از عفونت که (گوش چسب) نیز نامیده می شود، التهاب گوش میانی زمانی رخ می دهد که مایع چسبنده و غلیظی در گوش میانی جمع شود، اما عفونت باکتریایی یا ویروسی وجود نداشته باشد. ممکن است در گوش خود فشار یا پری احساس کنید یا شنوایی خفه شده و تخلیه مایع از گوش را تجربه کنید.

تجمع مایع گاهی اوقات می تواند منجر به عفونت باکتریایی یا ویروسی شود. با این حال، اغلب، مایع بدون نیاز به درمان از بین می رود.

 

آیا گوش داخلی می تواند عفونی شود؟

عفونت گوش داخلی (بخشی که مسئول انتقال صداها به مغز و حفظ تعادل است) بسیار نادر است. اگر مشکلی در گوش داخلی خود تجربه کردید، احتمالاً پاسخ التهابی به یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی، آبله مرغان یا ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است.

همچنین اگر شرایط التهابی در گوش داخلی وجود داشته باشد می تواند علائم ایجاد کند. به عنوان مثال، دو بیماری التهابی گوش داخلی عبارتند از:

 

  • التهاب گوش داخلی یا لابیرنتیت: این وضعیت التهاب لابیرنت، که سیستم پیچیده ای از کانال ها و ساختارهای پر از مایع است که به شنوایی و تعادل کمک می کند می باشد. با لابیرنتیت، ممکن است احساس سرگیجه، بی ثباتی یا مشکل شنوایی داشته باشید.
  • نوریت دهلیزی: این نوع التهاب عصب دهلیزی که گوش داخلی را به مغز متصل می کند و مسئول انتقال سیگنال های مربوط به تعادل و جهت گیری فضایی است را تحت تاثیر قرار می دهد. سرگیجه ناگهانی، حالت تهوع و مشکل در تعادل و هماهنگی از علائم نوریت دهلیزی است.

 

درد گوش به همراه تب را جدی بگیرید.

 

علائم عفونت گوش

عفونت گوش بسته به اینکه کدام قسمت از گوش عفونی شده است، می تواند علائم مختلفی ایجاد کند. علائم شایع عفونت گوش عبارتند از:

 

  • گوش درد، به خصوص هنگام دراز کشیدن
  • تخلیه مایع از گوش
  • احساس فشار یا پری در گوش
  • از دست دادن شنوایی، مانند صداهای خفه یا مشکل در شنوایی در یک گوش
  • تب
  • کسالت (احساس ناراحتی عمومی)
  • سرگیجه
  • مشکلات تعادل

 

نوزادان و کودکان خردسالی که نمی توانند با احساس خود ارتباط برقرار کنند، ممکن است گوش های خود را بکشند یا فشار دهند، بداخلاق یا تحریک پذیر باشند، در خوابیدن مشکل داشته باشند و انرژی کمتری نسبت به معمول داشته باشند.

 

 

چه چیزی باعث عفونت گوش می شود؟

هنگامی که باکتری ها یا ویروس ها وارد گوش می شوند، می توانند باعث التهاب و تجمع مایع شوند که منجر به عفونت گوش می شود. بسته به اینکه کدام قسمت از گوش شما درگیر شده است، علل مختلفی برای عفونت گوش وجود دارد.

 

علل عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی زمانی رخ می دهد که مایعات و میکروب ها (باکتری ها) در پشت پرده گوش جمع شوند. تجمع مایع اغلب در نتیجه انسداد یا تورم شیپور استاش است که گوش میانی را به پشت بینی متصل می کند.

شیپور استاش به تنظیم فشار هوا در گوش کمک کرده و مایع گوش میانی را تخلیه می کند. هنگامی که لوله مسدود یا متورم می شود، می تواند منجر به تجمع مایع و افزایش خطر عفونت شود. علل شایع عفونت گوش میانی عبارتند از:

 

  • سرماخوردگی
  • عفونت سینوس
  • آلرژی
  • ترشح بیش از حد مخاط و بزاق، به ویژه در نوزادان در حال رشد دندان
  • آدنوئیدهای عفونی یا بزرگ شده (بافت لنفاوی بین پشت بینی و گلو)
  • سیگار کشیدن

 

عوامل خاصی وجود دارند که می توانند خطر ابتلا به عفونت گوش میانی را افزایش دهند، از جمله: 

 

  • حضور در مهد کودک
  • تغییرات آب و هوا یا ارتفاع
  • بیماری اخیر (سرماخوردگی، آنفولانزا)
  • سابقه خانوادگی عفونت گوش

 

علل عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی معمولا زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها پوست کانال گوش را آلوده می کنند. مجرای گوش ساختاری باریک و لوله مانند است که از گوش خارجی تا پرده گوش امتداد دارد. هنگامی که پوست داخل کانال گوش آسیب دیده یا تحریک می شود، می تواند محیطی ایجاد کند که باکتری ها رشد کرده و باعث عفونت شوند.

علل شایع عفونت گوش خارجی عبارتند از: 

 

  • دریافت رطوبت بیش از حد در گوش در اثر شنا، حمام کردن یا تعریق
  • خراشیدن یا آسیب رساندن به پوست داخل مجرای گوش
  • تمیز کردن مجرای گوش با سواب های پنبه ای، که می تواند به پوست آسیب برساند و موم را به عمق کانال گوش فشار دهد.
  • استفاده از هدفون یا سمعک که می تواند پوست داخل کانال گوش را تحریک کند

 

عوامل خطر برای عفونت گوش خارجی عبارتند از:

 

  • داشتن مجرای گوش باریک یا مودار که می تواند باکتری ها و ویروس ها را در کانال گوش گیر بیندازد.
  • زندگی در آب و هوای گرم و مرطوب
  • شنا کردن مکرر
  • داشتن بیماری های پوستی مانند پسوریازیس یا اگزما که می تواند پوست را مستعد عفونت کند

 

عفونت گوش چگونه تشخیص داده می شود؟

یک پزشک عفونت گوش را از طریق معاینه فیزیکی، ارزیابی تاریخچه پزشکی و علائم و آزمایش های تشخیصی تشخیص می دهد.

در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما با استفاده از یک اتوسکوپ - یک دستگاه دستی کوچک با یک لنز بزرگ‌نما - به داخل گوش شما نگاه می‌کند تا قرمزی، تورم و تجمع مایع در گوش را بررسی کند. او در مورد علائم و سابقه پزشکی شما، از جمله اینکه آیا قبلاً عفونت گوش داشته اید یا خیر نیز سؤال خواهد کرد.

یک معاینه فیزیکی اغلب برای تشخیص عفونت گوش کافی است. گاهی اوقات از تست های تشخیصی زیر برای تایید تشخیص استفاده می شود:

 

  • تمپانومتری: یک کاوشگر کوچک امواج صوتی را به داخل گوش می فرستد تا میزان ارتعاش پرده گوش را در پاسخ به تغییرات فشار هوا اندازه گیری کند. این آزمایش می تواند به تعیین وجود مایع در گوش میانی کمک کند.
  • شنوایی سنجی: تست شنوایی توانایی شما در شنیدن صداها در فرکانس ها و حجم های مختلف را اندازه گیری می کند. این آزمایش می تواند به تعیین اینکه آیا ناشنوایی ناشی از عفونت وجود دارد یا خیر کمک کند.
  • آزمایشات تصویربرداری: اگر پزشک شما مشکوک باشد که یک ناهنجاری ساختاری باعث عفونت شده است یا علائمی از عوارض مرتبط با عفونت دارید، ممکن است آزمایش تصویربرداری را پیشنهاد کند. اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می‌تواند نمای دقیق‌تری از گوش و ساختارهای اطراف ارائه کند.

 

ممکن است برای درمان عفونت گوش به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.

 

درمان عفونت گوش

سیستم ایمنی بدن اغلب می تواند بدون درمان با عفونت گوش مبارزه کند. اگر علائم بیش از سه روز ادامه یابد، دارو می تواند به کاهش علائم و از بین بردن عفونت کمک کند.

گزینه های درمانی برای عفونت گوش می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

  • آنتی بیوتیک ها: عفونت های باکتریایی گوش اغلب با آنتی بیوتیک هایی مانند آموکسی سیلین (Augmentin) درمان می شوند.
  • مسکن‌های درد: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل)، می‌توانند به تسکین درد و کاهش تب کمک کنند.
  • قطره گوش: قطره های گوش بدون نسخه یا تجویزی می توانند به تسکین درد و التهاب در گوش کمک کنند. این قطره ها ممکن است حاوی ترکیبی از داروهای بی حس کننده، آنتی بیوتیک و استروئید باشند.
  • جراحی: جراحی می تواند به تخلیه مایع از گوش میانی و جلوگیری از عفونت های مکرر گوش کمک کند. این روش که میرینگوتومی نام دارد، شامل قرار دادن لوله های کوچک در پرده گوش است که به هوا و مایعات اجازه می دهد به راحتی از گوش میانی خارج شوند.

 

چگونه از عفونت گوش جلوگیری کنیم؟

همیشه نمی توان از عفونت گوش جلوگیری کرد، اما اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش احتمال ابتلا به عفونت انجام دهید:

 

  • برای جلوگیری از سرماخوردگی و سایر عفونت های تنفسی، دست های خود را مرتب بشویید
  • از سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود سیگار خودداری کنید
  • واکسیناسیون ها را به روز نگه دارید، به ویژه آنهایی که برای آنفولانزا و ذات الریه هستند
  • به کودک خود شیر دهید؛ شیر مادر دارای آنتی بادی هایی است که از عفونت گوش محافظت می کند
  • هنگام نوشیدن از شیشه، سر کودک خود را بالا نگه دارید
  • آلرژی را با درمان های موثر مدیریت کنید و از قرار گرفتن در معرض آلرژن ها خودداری کنید
  • گوش های خود را بعد از شنا، دوش گرفتن یا حمام کردن خشک کنید
  • از قرار دادن وسایل از جمله سواب های پنبه ای در داخل کانال گوش خود خودداری کنید

 

عوارض عفونت گوش

اکثر عفونت های گوش با گذشت زمان و درمان بهتر می شوند. اگر عفونت گوش درمان نشود، ممکن است عوارضی ایجاد شود، عوارضی مانند:

 

  • کم شنوایی: عفونت های مکرر گوش می تواند خطر آسیب رساندن به گوش را افزایش داده و منجر به کاهش شنوایی طولانی مدت شود.
  • تأخیر در گفتار یا رشد: کودکان خردسال با عفونت های مکرر گوش ممکن است به دلیل کاهش شنوایی دچار تاخیر در گفتار یا نقطه عطف رشد شوند.
  • پرده گوش سوراخ شده: تجمع مایع و چرک در پشت پرده گوش می تواند منجر به پارگی آن شده و سوراخی در پرده گوش ایجاد کند.
  • ماستوئیدیت: این یک عارضه نادر و شدید عفونت گوش میانی است که در آن عفونت به استخوان ماستوئید پشت گوش گسترش می‌یابد و باعث درد و التهاب می‌شود.
  • مننژیت: در موارد نادر، عفونت های شدید گوش می تواند منجر به مننژیت شود که یک عفونت مغزی و نخاعی بالقوه تهدید کننده زندگی است.
  • کلستئاتوم: عفونت‌های مکرر گوش می‌تواند باعث رشد غیرطبیعی سلول‌های پوست در پشت پرده گوش شده و به استخوان‌ها و ساختارهای ظریف داخل گوش آسیب برساند. 
  • فلج صورت: تورم مرتبط با عفونت گوش می تواند عصب صورت که مسئول کنترل حالات صورت است را تحت فشار قرار دهد.

 

 

زندگی با عفونت گوش

کنار آمدن با درد و ناراحتی ناشی از عفونت گوش - چه در خودتان باشد و چه در فرزندتان - می تواند یک مبارزه باشد. خوشبختانه، بیشتر عفونت های گوش طی 2 تا 3 روز خود به خود از بین می روند.

اگر پزشک شما برای درمان عفونت گوش آنتی بیوتیک تجویز کند، باید ظرف چند روز احساس بهتری داشته باشید. مصرف کل دوره دارو را ادامه دهید تا مطمئن شوید که عفونت به طور کامل بهبود می یابد.

در همین حال، این راهکارهای مقابله ای را در نظر بگیرید تا به شما کمک کند تا در زمانی که منتظر رفع عفونت گوش خود هستید، احساس بهتری داشته باشید:

 

  • برای تسکین درد و کاهش تب از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید
  • برای تسکین درد و ناراحتی، کمپرس گرم و خشک را روی گوش آسیب دیده قرار دهید
  • برای استراحت و ترویج بهبودی از محل کار یا مدرسه مرخصی بگیرید
  • مایعات زیادی مانند آب و چای گیاهی بنوشید تا از سیستم ایمنی خود حمایت کنید
  • از مواد محرک مانند دود سیگار اجتناب کنید
  • برای مقابله با استرس و ناامیدی ناشی از عفونت گوش از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود کمک بگیرید

 

به یاد داشته باشید که دستورالعمل های پزشک خود در مورد درمان و مراقبت های بعدی برای کمک به جلوگیری از عوارض و بهبود سریع را دنبال کنید.

 

سوالات متداول

آیا می توانید عفونت گوش را از کسی بگیرید؟

به طور کلی، عفونت گوش مسری نیست و شما نمی توانید آن را از شخص دیگری بگیرید. با این حال، عفونت های ویروسی یا باکتریایی (مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا) که باعث عفونت گوش می شوند، می توانند از طریق تماس نزدیک از فردی به فرد دیگر منتقل شوند.

 

آیا عفونت گوش با کووید مرتبط است؟

در حالی که هیچ ارتباط مستقیمی بین عفونت گوش و COVID-19 وجود ندارد، برخی از افراد آلوده به COVID-19 ممکن است علائم مرتبط با گوش مانند گوش درد، وزوز گوش، کاهش شنوایی یا مشکلات تعادل را تجربه کنند. برخی از کودکان ممکن است به طور همزمان به عفونت گوش و کووید-19 مبتلا شوند، هرچند مشخص نیست که آیا کووید باعث عفونت گوش می‌شود یا خیر.

 

آیا عفونت گوش خود به خود برطرف می شود؟

در بسیاری از موارد، عفونت گوش می تواند بدون درمان در عرض 2-3 روز از بین برود. اگر علائم بیش از سه روز ادامه داشت، ممکن است برای کمک به رفع عفونت به درمان با آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.

 

چرا عفونت گوش در شب بدتر می شود؟

عفونت گوش اغلب در شب به دلیل عدم حواس پرتی و افزایش فشار در سر هنگام دراز کشیدن، بدتر می شود. علاوه بر این، قرار گرفتن در یک موقعیت افقی می تواند باعث تجمع مایع و التهاب بیشتر شود که منجر به افزایش درد و ناراحتی می شود.

 

با عفونت گوش چگونه بخوابم؟

هنگام خواب با عفونت گوش، با استفاده از یک بالش اضافی برای کمک به کاهش فشار و تجمع مایع در گوش، سر خود را بالا نگه دارید. استفاده از کمپرس گرم یا مصرف داروهای مسکن بدون نسخه می تواند برای کمک به داشتن خوابی راحت، مقداری تسکین دهنده باشد.

 

منبع

اشتراک گذاری این مطلب
نظرات شما :
کد امنیتی
مطالب و مقالات دنیای موسیقی درمانی
راهکارهایی برای بالا بردن کیفیت زندگی
برای خرید سریع این محصول شماره همراه خود را وارد کنید :
برای دانلود این پادکست و دسترسی آنلاین به همه پادکست‌ها عضو دنیای موسیقی درمانی شوید و اگر عضو هستید وارد حساب کاربری خود شوید