یکی از انواع دارویی که به افراد در هنگام بیماری کمک بسیار زیادی می کند تا بهتر شوند و حتی آنها را زنده نگه می دارد، آنتی بیوتیک ها هستند. زمانی که انواع خاصی از عفونت های باکتریایی را در بدن خود دارید، آنتی بیوتیک ها یک گزینه درمانی اساسی هستند.
با این حال، باید طرز استفاده درست و به جا از آنتی‌بیوتیک‌ها را برای درمان درست بدانید و اطلاعاتی در مورد زمان مصرف، نحوه درمان و عوارض جانبی آنها داشته باشید. برای کسب اطلاعات و آشنایی بیشتر با این نجات دهندگان خطرناک، در ادامه این مطلب با دنیای موسیقی درمانی همراه باشید.
فهرست عناوین
آنتی بیوتیک ها چه هستند؟
آنتی‌بیوتیک‌ها داروهایی هستند که برای از بین بردن باکتری‌ها یا دشوار کردن رشد آنها طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، آنها ممکن است دیواره سلولی را که از باکتری ها محافظت می کند، بشکنند. آنها همچنین می توانند به DNA باکتری آسیب برسانند تا باکتری ها نتوانند خود را ترمیم کرده و به رشد خود ادامه دهند.
رایج ترین اشکال دارویی برای آنتی بیوتیک ها عبارتند از:
- خوراکی: قرص ها، کپسول ها یا مایعاتی که از طریق دهان مصرف می شوند
- موضعی: کرم ها، اسپری ها یا پمادهایی که روی پوست استفاده می شود. پماد یا قطره برای چشم؛ یا قطره برای گوش
- تزریقی: تزریق یا انفوزیون داخل وریدی (IV) که معمولاً در صورت جدی بودن عفونت انجام می شود
این داروها به صورت طبیعی بر پایه باکتری یا قارچ تولید شده یا با طی کردن فرآیندهای شیمیایی و آزمایشگاهی ساخته می شوند.
چه زمانی آنتی بیوتیک ضروری است؟
آنتی بیوتیک ها به درمان برخی از عفونت های باکتریایی کمک می کنند، از جمله:
- عفونت های ای کولی یا E. coli
- ذات الریه
- سپسیس (یا مسمومیت خون، گندخونی یا پلشت خونی)
- گلودرد استرپتوکوکی
- عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)
- سیاه سرفه
در برخی موارد، آنتی بیوتیک ها ممکن است برای کنترل عفونت های باکتریایی کافی نباشند. برخی از عفونت ها ممکن است به درمان های دیگری مانند جراحی، همراه با آنتی بیوتیک ها نیاز داشته باشند.
هر عفونت باکتریایی به آنتی بیوتیک نیاز ندارد. به عنوان مثال، عفونت های سینوس و گوش میانی اغلب خود به خود برطرف می شوند. همچنین، ویروس ها مسئول بیشتر عفونت های سینوسی هستند، به این معنی که آنتی بیوتیک ها برای درمانشان مفید نیستند. آنتی بیوتیک برای عفونت گوش میانی ممکن است تنها در موارد شدید ضروری باشد.
چه چیز دیگری مصرف آنتی بیوتیک را تعیین می کند؟
پزشکان برای کمک به تشخیص عفونت در زمان بیماری، آزمایش هایی را برای بیمار تجویز می کنند. نتایج آزمایش به آنها کمک می کند تا تشخیص دهند که آیا عفونت باکتریایی وجود دارد یا خیر و اگر جواب مثبت است، چگونه داروها، از جمله آنتی بیوتیک ها را برای بیمار تجویز کنند.
با این حال، اگر یک پزشک معتقد است که شما عفونتی دارید که به آنتی بیوتیک نیاز دارد، ممکن است آن را برای شما تجویز کند. ممکن است پزشک شما بعداً بسته به نتایج درمان، آنتی بیوتیک تجویز شده را تغییر دهد.
علائم زیر می تواند به پزشک شما در تشخیص این کمک کند که در صورت وجود عفونت، چه آنتی‌بیوتیک‌هایی برای درمان بیماری شما ضروری هستند:
- تب: اگر تب و لرز دارید، ممکن است عفونت باکتریایی داشته باشید. با این حال، این موارد با بیماری های ویروسی مانند آنفولانزا نیز رایج است.
- طول مدت بیماری: عفونت‌های ویروسی که برای مدتی در بدن شما باقی می‌مانند، گاهی اوقات می‌توانند به یک مشکل بزرگ‌تر مانند عفونت سینوسی یا سینوزیت تبدیل شوند. اگر مدت طولانی تری بیمار بمانید، ممکن است باکتری ها ظاهر شده و مانند موارد ذات الریه ویروسی باعث عفونت های باکتریایی ثانویه شوند.
شما باید مصرف آنتی بیوتیک های تجویز شده را تا پایان نسخه خود ادامه دهید. فقط به این دلیل که احساس بهتری دارید مصرف آنها را قطع نکنید. در برخی موارد، اگر آنتی بیوتیک را خیلی زود قطع کنید، ممکن است باکتری در بدن شما باقی بماند و باعث عفونت دیگری شود.
عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها
آنتی بیوتیک ها عوارض جانبی دارند که شایع ترین آنها اسهال، حالت تهوع، بثورات پوستی و عفونت های قارچی است. آنتی بیوتیک ها می توانند بر سلامت روده نیز تأثیر بگذارند. آنها می توانند تنوع گونه های باکتری خوب در بدن و نحوه عملکرد آنها را کاهش دهند.
عوارض جانبی احتمالی دیگری نیز وجود دارد، مانند:
- عفونت کلستریدیوم دیفیسیل یا C. diff - یک عفونت جدی که ممکن است منجر به آسیب شدید به روده بزرگ شود و می تواند کشنده باشد
- تغییرات در الکترولیت ها، مانند هیپوگلیسمی (شرایطی که در آن سطح قند خون (گلوکز) پایین‌تر از حد طبیعی است)
- تب
- عفونت هایی که به آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند
- تشنج
- واکنش های آلرژیک شدید
- ترومبوسیتوپنی (اختلال در پلاکت‌های خون یا ترومبوسیت‌ها)
آنتی بیوتیک ها گاهی اوقات می توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند. بر اساس نحوه متابولیسم دارو توسط بدن، آنها ممکن است زمان مصرف هر یک از داروها را افزایش یا کاهش دهند.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بعد از مصرف آنتی بیوتیک ها با پزشک خود تماس بگیرید.
چه زمانی آنتی بیوتیک مصرف نکنیم؟
در شرایطی نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ندارید که:
- شما دوز تجویز شده خود را تمام کرده اید و بیماری برطرف شده است
- آنتی بیوتیک های تجویز شده برای شخص دیگری است
- بیماری شما یک عفونت ویروسی است، مانند آنفولانزا یا برونشیت
چرا آنتی بیوتیک ها بیماری های ویروسی را درمان نمی کنند؟
آنتی بیوتیک ها فقط در برابر عفونت های باکتریایی موثر هستند زیرا عملکردهای متابولیکی باکتری ها (به عنوان مثال، ترمیم سلول) را هدف قرار می دهند.
درمان های خاصی برای خیلی از ویروس ها وجود ندارد. توصیه های درمانی احتمالاً فقط برای کاهش و تسکین علائم بیماری هستند. اما برای انواع خاصی از ویروس ها که برای آنها درمان وجود دارد، داروهای ضد ویروسی تجویز می شود. این داروها تکثیر ویروسی را در داخل سلول های آسیب دیده هدف قرار می دهند، زیرا ویروس ها نمی توانند مانند باکتری ها به طور مستقل رشد کنند.
استفاده از آنتی بیوتیک ها در زمانی که به آنها نیاز ندارید، به غیر از ایجاد عوارض جانبی می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود. باکتری ها با مواجهه مکرر می توانند تغییر کرده و به آنتی بیوتیک ها مقاوم شوند.
یک بررسی سریع
آنتی‌بیوتیک‌ها را می‌توان برای عفونت‌های باکتریایی مانند عفونت‌های ادراری تجویز کرد، اگرچه مصرف آنها برای همه عفونت‌های باکتریایی لازم نیست. آنها برای درمان عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا کارایی ندارند. برخی از علائم، مانند تب و لرز، می تواند به پزشک شما در تعیین نیاز به آنتی بیوتیک کمک کند.
حتی اگر در طول درمان احساس بهتری داشته باشید، نباید مصرف آنتی بیوتیک تجویز شده را قطع کنید و باید تا پایان کل دوره آن را مصرف کنید. آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی مختلفی مانند اسهال و عفونت های قارچی ایجاد کنند. استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها ممکن است منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود. با ایجاد این مقاومت، آنتی بیوتیک ها دیگر در برابر باکتری هایی که قرار است به بدن در خلاص شدن از شر آنها کمک کند، کار نمی کنند.
