ترس از صمیمیت، که گاهی به آن اجتناب از صمیمیت یا اضطراب اجتناب نیز گفته می شود، به عنوان ترس از به اشتراک گذاشتن یک رابطه عاطفی یا فیزیکی نزدیک مشخص می شود. افرادی که این ترس را تجربه می‌کنند معمولاً نمی‌خواهند از صمیمیت اجتناب کنند و حتی ممکن است آرزوی نزدیکی داشته باشند، اما اغلب دیگران را از خود دور کرده یا حتی روابط را خراب می‌کنند.
ترس از صمیمیت می‌تواند از دلایل مختلفی از جمله تجارب خاص دوران کودکی مانند سابقه سوء استفاده یا غفلت ناشی شود. این می تواند شامل ترس از یک یا چند نوع از انواع صمیمیت به درجات مختلف باشد:
فهرست عناوین
- فکری: توانایی به اشتراک گذاشتن افکار و ایده های خود با دیگری
- عاطفی: توانایی به اشتراک گذاشتن عمیق ترین احساسات خود با دیگری
- جنسی: توانایی به اشتراک گذاشتن خود از نظر جنسی
- تجربی: توانایی به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با دیگری
- صمیمیت معنوی: توانایی به اشتراک گذاشتن باورهای خود فراتر از خود، در یک قدرت بالاتر، یا ارتباط فردی با دیگران و جهان
غلبه بر این ترس و اضطراب، هم برای کشف و درک مسائل کمک کننده و هم برای تمرین آسیب پذیری بیشتر، زمان می برد.
ترس از صمیمیت در مقابل ترس از آسیب پذیری
ترس از صمیمیت جدا از ترس از آسیب پذیری است، اگرچه این دو می توانند از نزدیک در هم تنیده شوند. فردی که با ترس از صمیمیت زندگی می کند، ممکن است در ابتدا راحت باشد که آسیب پذیر شود و خود واقعی‌اش را به دنیا نشان دهد، اما اغلب محدودیت هایی برای آسیب پذیری او وجود دارد.
مشکل برای کسی که از صمیمیت می ترسد اغلب زمانی شروع می شود که متوجه "خیلی نزدیک" شدن روابط می شود.
چه چیزی باعث ترس از صمیمیت می شود؟
ترس از رها شدن و غرق شدن و در نهایت ترس از دست دادن در قلب بسیاری از افراد از صمیمیت است و این ترس ها می توانند در کنار هم وجود داشته باشند. اگرچه ترس ها با یکدیگر متفاوت هستند، اما هر دو باعث رفتارهایی می شوند که به طور متناوب شریک زندگی را به داخل کشیده و سپس دوباره او را از خود دور می کند.
این ترس‌ها عموماً ریشه در تجربیات دوران کودکی گذشته دارند و در اینجا و اکنون روابط بزرگسالان ایجاد می‌شوند. اگر فردی بر بررسی رابطه صرفاً بر اساس شرایط امروزی تمرکز کند، این منجر به سردرگمی‌اش می شود.
ترس از صمیمیت می تواند با اختلالات اضطرابی نیز مرتبط باشد.
ترس از رها شدن
کسانی که از رها شدن می ترسند نگران هستند که شریک زندگی شان آنها را ترک کند. این ترس اغلب ناشی از تجربه والدین یا دیگر شخصیت‌های مهم بزرگسال است که در کودکی فرد را از نظر احساسی یا جسمی رها می‌کنند.
ترس از غرق شدن
کسانی که ترس از صمیمیت دارند، می ترسند تحت کنترل قرار بگیرند، تحت سلطه قرار بگیرند یا در یک رابطه "خود را از دست بدهند" و این ترس گاهی از بزرگ شدن در یک خانواده درگیر ناشی می شود.
اختلالات اضطرابی
ترس از صمیمیت همچنین ممکن است به عنوان بخشی از یک فوبی اجتماعی یا اختلال اضطراب اجتماعی رخ دهد. برخی از کارشناسان ترس از صمیمیت را زیرمجموعه این شرایط طبقه بندی می کنند.
افرادی که از قضاوت، ارزیابی یا طرد شدن توسط دیگران می ترسند، طبیعتاً از ایجاد ارتباطات شخصی و صمیمی اجتناب می کنند. علاوه بر این، برخی از فوبیاهای خاص، مانند ترس از لمس شدن، ممکن است به عنوان بخشی از ترس از صمیمیت رخ دهد.
با این حال، افراد دیگر ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی سطحی راحت بوده و تعداد آشنایان و «دوستان» خود در شبکه‌های اجتماعی را به صدها نفر برسانند، اما اصلاً روابط عمیق شخصی نداشته باشند.
در واقع، تشخیص ترس از صمیمیت دشوارتر است زیرا فناوری امروزی به افراد اجازه می‌دهد پشت تلفن‌ها و رسانه‌های اجتماعی خود پنهان شوند.
عوامل خطر
عوامل خطر برای ترس از صمیمیت اغلب به دوران کودکی و ناتوانی در اعتماد مطمئن به والدین و مراقبان بازمی‌گردد که می‌تواند منجر به مشکلات دلبستگی شود. تجربیاتی که ممکن است خطر ترس از صمیمیت را افزایش دهد عبارتند از:
- خانواده‌های درگیر: در حالی که ممکن است خانواده‌های درگیر، در ظاهر، محبت‌آمیز و حمایت‌کننده به نظر برسند، اما مرزها و نقش‌ها در آنها مبهم بوده و منجر به مشکلاتی با دلبستگی، استقلال و صمیمیت می شود.
- غفلت عاطفی: والدینی که از نظر جسمی در دسترس اما از نظر عاطفی در دسترس نیستند، این پیام را به فرزندان می فرستند که نمی توان به آنها (و در نتیجه، دیگران) اعتماد کرد.
- از دست دادن والدین: افرادی که یکی از والدین خود را در اثر مرگ، طلاق یا زندان از دست داده اند ممکن است با احساس رها شدن مواجه شوند و در بزرگسالی برای ایجاد وابستگی های عاشقانه مشکل بیشتری داشته باشند. تحقیقات نشان داده است که ترس از رها شدن با مشکلات سلامت روان و بعداً اضطراب در روابط عاشقانه مرتبط است.
- بیماری والدین: بیماری در والدین می‌تواند منجر به این شود که فرد نتواند به کسی غیر از خود تکیه کند، به‌ویژه زمانی که مستلزم تغییر نقش یا نیاز به «بازی کردن نقش والدین» و مراقبت از سایر خواهر و برادرها در سنین پایین باشد.
- بیماری روانی والدین: تحقیقات نشان می‌دهد که بیماری روانی والدین، مانند اختلال شخصیت خودشیفته، می‌تواند بر شکل‌گیری دلبستگی در کودکان تأثیر بگذارد که ممکن است منجر به دلبستگی ناایمن و استراتژی‌های مقابله‌ای ضعیف در بزرگسالی شود.
- مصرف مواد والدین: مسائل مربوط به مصرف مواد می‌تواند مراقبت مداوم را برای والدین دشوار کند. این می‌تواند در شکل‌گیری دلبستگی‌ها اختلال ایجاد کند.
- سوء استفاده فیزیکی یا جنسی: سوء استفاده در دوران کودکی می تواند ایجاد صمیمیت عاطفی و جنسی را در بزرگسالی دشوار کند.
- غفلت: افرادی که در کودکی غفلت را تجربه کرده‌اند ممکن است در بزرگسالی اعتماد و تکیه بر دیگران، از جمله شرکای صمیمی، را دشوارتر بدانند.
- آزار کلامی: کودکانی که مورد آزار عاطفی قرار می‌گیرند، ممکن است به بزرگسالانی تبدیل شوند که در صورت به اشتراک گذاشتن چیزی با دیگران، از مورد تمسخر یا آزار کلامی قرار گرفتن می ترسند. این می‌تواند منجر به ناتوانی در اشتراک‌گذاری و آسیب‌پذیری در روابط با افراد دیگر شود.
ترس از صمیمیت همچنین در افرادی که به آنها آموزش داده شده است به غریبه ها اعتماد نکنند، در کسانی که سابقه افسردگی دارند و در کسانی که تجاوز جنسی را تجربه کرده اند، بیشتر است.
تعاملات آسیب زا در روابط خارج از خانواده هسته ای، مانند رابطه با یک معلم، یکی دیگر از خویشاوندان، یا یک همسال قلدر نیز ممکن است به ترس از صمیمیت منجر شود.
در حالی که تمرکز در درجه اول بر دوران کودکی است، تجارب روابط در دوران نوجوانی و بزرگسالی نیز همچنان می‌تواند بر ترس فرد نسبت به صمیمیت تأثیر بگذارد.
همچنین بخوانید: 10 راه برای برگرداندن گرمی و صمیمیت به رابطه
علائم و نشانه های ترس از صمیمیت
ترس از صمیمیت می تواند به طرق مختلف در هر نوع رابطه ای، اعم از عاشقانه، افلاطونی یا خانوادگی، ظاهر شود.
توجه به این نکته مهم است که علائم ترس اساسی از صمیمیت اغلب می تواند به عنوان مخالف آنچه که فرد در تلاش است تا از نظر ارتباط به دست آورد تعبیر شود. به عنوان مثال، ممکن است یک فرد به شدت تمایل به روابط نزدیک داشته باشد، اما ترس از صمیمت او را وادار به انجام کارهایی کند که باعث ایجاد مشکلاتی در شکل گیری و حفظ آنها می شود.
از قضا، اقدامات خرابکارانه در رابطه معمولاً زمانی آشکارتر می شود که رابطه مورد نظر رابطه ای باشد که شخص ارزش ویژه‌ای برای آن قائل است.
برای کسانی که با فردی مبتلا به ترس از صمیمیت زندگی می کنند، درک این پارادوکس بسیار مهم است. ترس معمولاً مشکلات بزرگی ایجاد نمی کند مگر اینکه شخص واقعاً آرزوی نزدیکی داشته باشد. در اینجا برخی از رفتارهای خاص که معمولاً دیده می شوند را برای شما شرح می دهیم.
قرارها و رابطه های سریالی و ترس از تعهد
فردی که ترس از صمیمیت دارد اغلب حداقل در ابتدا قادر است با دیگران تعامل داشته باشد. زمانی که رابطه نزدیک تر می شود و ارزش رابطه افزایش می یابد، همه چیز شروع به از هم پاشیدن می کند.
به جای ارتباط در سطح صمیمی، رابطه به نوعی پایان می‌یابد و با رابطه سطحی‌تر دیگری جایگزین می‌شود. الگویی که ظاهر می شود شامل بسیاری از روابط کوتاه مدت است. دلایل متعددی وجود دارد که چرا ممکن است شخصی به نظر به "فوبیای تعهد" مبتلا بوده یا متهم به داشتن روابط سریالی باشد. ترس از صمیمیت می تواند یکی از این دلایل باشد.
کمال گرایی
ترس اساسی از صمیمیت اغلب در این احساس نهفته است که شخص لیاقت دوست داشتن و حمایت را ندارد. این منجر به نیاز به "کامل" بودن برای اثبات دوست داشتنی بودن می شود.
این ترس به شکل هرکدام از مظاهر کمال گرایی که باشد، اغلب به جای نزدیک کردن دیگران آنها را دور می کند.
مشکل در بیان نیازها
فردی که ترس از صمیمیت دارد ممکن است در بیان نیازها و خواسته هایش دچار مشکل شود. باز هم، این ممکن است ناشی از احساس عدم لیاقت حمایت دیگران باشد.
از آنجایی که زوجین قادر به «خواندن ذهن» نیستند، این نیازها برآورده نمی‌شوند و این اساساً تایید می کند که احساسات فرد بی‌ارزش هستند. این الگو می‌تواند به یک دور باطل تبدیل شود، حلقه‌ای که در آن عدم درک نیازهای ابراز نشده توسط شریک زندگی منجر به عدم اعتماد بیشتر در رابطه می‌شود.
خرابکاری در روابط
افرادی که ترس از صمیمیت دارند ممکن است به طرق مختلف رابطه خود را خراب کنند. همچنین ممکن است این وضعیت به شکلی باشد که خود را دوست‌داشتنی جلوه ندهند، مشکوک رفتار کرده و شریک زندگی خود را به چیزی که واقعاً رخ نداده است متهم می‌کنند.
مشکلات با تماس فیزیکی
ترس از صمیمیت همچنین می تواند منجر به افراط یا تفریط در تماس فیزیکی شود. از یک طرف، فرد ممکن است به طور کامل از تماس فیزیکی اجتناب کند. از سوی دیگر، به نظر می رسد که به تماس فیزیکی نیاز دائمی دارد.
تشخیص ترس از صمیمیت
وقتی صحبت از ترس از صمیمیت به میان می آید طیفی وجود دارد که در آن برخی از افراد فقط ویژگی های ملایمی دارند و برخی دیگر اصلاً قادر به برقراری روابط نزدیک نیستند. تست روان‌سنجی می‌تواند به روان‌شناس یا تراپیست کمک کند تا سایر شرایط سلامت روان فرد را ارزیابی کرده و بهتر ارزیابی کند که فرد در چه نقطه‌ای قرار دارد.
مقیاس ترس از صمیمیت یکی از معیارهایی است که می تواند به ارزیابی عینی شرایط کمک کند.
چگونه بفهمیم که مشکل صمیمیت داریم؟
مراقب علائم زیر در خود باشید که می توانند نشان دهنده ترس از صمیمیت باشند:
- ناتوانی در بیان نیازها و خواسته های خود از کسانی که در زندگیتان هستند
- ارتباط ضعیف یا اجتناب از موضوعات جدی در روابط خود
- مشکل داشتن در اعتماد کردن به همسرتان در مورد مسائل یا تصمیمات مهم
- عدم تمایل به به اشتراک گذاشتن رویاها و یا اهداف خود
- خراب کردن عمدی روابط در زمانی که شروع به نزدیک شدن به طرف مقابل می کنید
- اجتناب از تماس فیزیکی با شریک زندگی خود
- خودداری از خودانگیختگی یا ماجراجویی در اتاق خواب
درمان ترس از صمیمیت
برای کنترل و درمان ترس از صمیمیت اغلب به راهنمایی حرفه ای نیاز است، به خصوص اگر این ترس ریشه در رویدادهای پیچیده گذشته داشته باشد. درمانگر خود را با دقت انتخاب کنید، زیرا ارتباط درمانی، احترام متقابل و اعتماد برای کار درمان ضروری است. ممکن است متوجه شوید که لازم است قبل از پیدا کردن یک درمانگر، چندین درمانگر را امتحان کنید.
درمانگرتان می تواند به شما کمک کند تا با هر رویداد گذشته یا حال که وضعیت را مبهم می کند کنار بیایید و مجموعه ای از گام های کوچک را طراحی کرده تا به تدریج ترس خود را برطرف کنید.
بسیاری از افرادی که ترس از صمیمیت دارند، مشکلات افسردگی، مصرف مواد و اختلالات اضطرابی را نیز تجربه می کنند که باید به آنها رسیدگی شود. یک درمانگر می تواند به حل این نگرانی های فردی نیز کمک کند.
مقابله با ترس از صمیمیت
چه با یک درمانگر مشورت کنید یا نه، کارهایی وجود دارد که باید انجام دهید تا به ترس از صمیمیت غلبه کنید. اینها کارهایی هستند که فقط خود شما می توانید انجام دهید. این تا حد زیادی به رویارویی و به چالش کشیدن نگرش‌های منفی در مورد خودتان برمی‌گردد، که برای ایجاد تغییر پایدار بسیار مهم است.
این فرآیند می‌تواند به زمان، تمایل به پذیرش عدم اطمینان و تلاش برای بازنگری زندگیتان برای کشف چگونگی و چرایی این ترس نیاز داشته باشد.
عدم قطعیت را بپذیرید
کسانی که از صمیمیت می ترسند در نهایت از عواقب رابطه ای که تیره می شود ترس دارند. مهم است که این واقعیت را بپذیریم که هیچ تضمینی در زندگی یا روابط انسانی وجود ندارد. هر ارتباط با شخص دیگری در نهایت یک قمار است. با وجود آن، روابط اجتماعی یک هدف اصلی محرکه برای وجود انسان است.
تمرین شجاعت می تواند تفاوت ایجاد کند، و مشخص شده است که ایجاد تجربیات مثبت در رابطه می تواند ترس را کاهش دهد. یک هشدار این است که انجام این کار با کسی که فکر می کنید می توانید به او اعتماد کنید بسیار مهم است. سعی کنید به جای تمرکز بر (یا نیاز به) یک نتیجه خاص، بیشتر روی زندگی روزانه تمرکز کنید.
ابراز همدردی با خود
برای مبارزه با ترس از صمیمیت، ابتدا باید با خودتان راحت باشید. اگر واقعاً ارزش و ارزش خود را به عنوان یک شخص می دانید و می پذیرید، پس می دانید که طرد شدن آنقدرها هم که به نظر می رسد خردکننده نیست.
شما قادر خواهید بود برای جلوگیری از غرق شدن و کنار آمدن با رها شدن، مرزهای مناسبی تعیین کنید.
تمرین شفقت به خود ممکن است برای برخی آسان به نظر برسد، اما برای برخی دیگر، همیشه آنقدر هم راحت و شهودی نیست. چندین کتاب عالی و کتاب کار موجود است که اگر مطمئن نیستید از کجا شروع کنید، می توانید از آنها کمک بگیرید.
به گذشته خود نگاه کنید
بسیاری از ما نمی خواهیم در مورد والدین خود یا شخصیت آنها منفی بیندیشیم، اما باید سعی کنیم که به صورت صادقانه روابط دوران کودکی خود را ارزیابی کنیم تا سهم احتمالی در ترس از صمیمیت را کاهش دهیم. به پیام هایی که در خانواده خود دریافت کرده اید فکر کنید و آنها را با پیام هایی که باید دریافت می کردید مقایسه کنید.
اگر والدینی غفلت‌کننده، بد و سو استفاده‌گر یا درگیر داشته‌اید، تشخیص اینکه رابطه شما با والدینتان تنها مدل روابط صمیمانه نیست، می تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه چیزهایی در شرایط صمیمیت امکان پذیر است.
با گفتگوی درونی خود هماهنگ شوید
گفت و گوی درونی که منجر به تظاهرات ترس از صمیمیت می شود، اغلب عمیق بوده و پس از یک عمر زندگی شما با آن به عنوان منتقد درونی، ممکن است برایتان عادی به نظر برسد.
به جای اینکه آن منتقد را بپذیرید، سعی کنید در حال قضاوت های منفی خود را کنار بکشید. نگاه کنید تا ببینید آنها از کجا می آیند و در صورت امکان آنها را به چالش کشیده و اصلاح کنید.
به اهداف خود نگاه کنید
واقعا در زندگی چه می خواهید؟ آیا می خواهید یک رابطه صمیمی طولانی مدت داشته باشید؟ اگر چنین است، چگونه در گذشته مردم را از خود دور کرده اید؟ زمانی را به مرور اینکه خواسته ها و اهداف شما واقعا چه بوده و هستند و چگونه اقدامات شما به آنها کمک می کند یا مانع آنها می شود، اختصاص دهید.
به خودتان زمان بدهید
غلبه بر ترس از صمیمیت یک شبه اتفاق نمی افتد. حتی زمانی که احساس می کنید جایگاه خود را به دست آورده اید، ناگزیر با شکست مواجه خواهید شد. وقتی این اتفاق افتاد خودتان را ببخشید و با مهربانی با درون خود صحبت کنید.
سعی کنید به ترس خود به عنوان یک نقص شخصیت نگاه نکنید. در عوض، سعی کنید آن را صرفاً به عنوان چیزی ببینید که احتمالاً از گذشته دور شما نشات می‌گیرد و می‌توانید برای داشتن آینده‌ای بهتر از آن استفاده کنید.
تحقیقات همچنین نشان داده است که تجارب مثبت رابطه می تواند برای کسانی که مشکلات صمیمیت دارند مفید باشد. داشتن چنین تجربیات مثبتی می تواند توانایی شما در ایجاد صمیمیت را در طول زمان بهبود بخشد.
توصیه ای در مورد عزیزان شما
اگر این فرد مورد علاقه شما است که با ترس از صمیمیت دست و پنجه نرم می کند، باید صبر داشته باشید. شکست ها کاملا طبیعی و قابل انتظار هستند. ایجاد امنیت و اعتماد بسیار مهم است تا فرد مورد علاقه شما بتواند شروع به باز بودن کند.
اگر کسی که دوستش دارید سعی می کند شما را از خودش دور کند، سعی کنید به صورت شخصی یا با عصبانیت واکنش نشان ندهید. بدانید که او شما را طرد نمی کند، بلکه می ترسد که شما او را طرد کنید.
در زمانی که مورد کلمات و رفتارهای شریک زندگی خود فکر می کنید ترس او از رها شدن، طرد شدن یا غرق شدن را در ذهن داشته باشید. ممکن است تربیت او باعث شود که یک عمل را به روشی کاملاً متفاوت از شما تفسیر کند.
به عنوان مثال، اگر شریک زندگی شما به دلیل بزرگ شدن در یک خانواده درگیر با ترس از غرق شدن دست و پنجه نرم می کند، غافلگیری او با گفتن "ما به سفر می رویم" ممکن است اصلاً شگفتی دوست داشتنی و خوشایندی نباشد و باعث تقویت ترس از تحت کنترل بودنش شود. درعوض، ارائه انتخاب‌های واضح و اطمینان از اینکه شریک زندگیتان در همه تصمیم‌ها دخالت دارد، می تواند به عنوان حالتی محبت‌آمیزتر تفسیر شود.
یادآوری منظم عشق شما، هم از طریق گفتار و هم از طریق اعمال، مهم است. تصور نکنید که شریک زندگی شما همیشه "احساس" دوست داشتنی بودن دارد. در عوض، محیطی ایجاد کنید که بیانگر این واقعیت باشد که او مستحق عشق و دوست داشته شدن است.
مهمتر از همه، اجازه دهید شریک زندگی شما بداند که غلبه بر این ترس یک تلاش گروهی است. در حالی که شما احتمالاً کنجکاو هستید، مهم نیست که بفهمید همه چیز چگونه شروع شد. در عوض، چیزی که عزیز شما به آن نیاز دارد، حمایت و تمایل به گوش دادن در زمانی است که او آماده اشتراک گذاری می باشد.
در نهایت، به خاطر داشته باشید که ترس از صمیمیت معمولاً در روابطی که عمیق تر هستند سر بلند می کند، نه روابطی که سطحی هستند. همچنین معمولاً با احساسات مثبت به جای احساسات منفی ایجاد می شود.
سخنی از دنیای موسیقی درمانی در مورد ترس از صمیمیت
اعمالی که ریشه در ترس از صمیمیت دارد، تنها نگرانی را تداوم می بخشد. با این حال، با تلاش، و به ویژه با کمک گرفتن از یک درمانگر خوب، بسیاری از مردم بر این ترس غلبه کرده اند و درک و ابزارهای مورد نیاز برای ایجاد روابط صمیمانه طولانی مدت را توسعه داده اند.
