آیا می دانستید که نگرانی بیش از حد با سطوح بالای هوش خلاق مرتبط است؟

چرا نگرانی بیش از حد نشانه هوش خلاق بالاست؟

در طول زندگی، نگرانی در مورد برآوردن نیازهای اساسی مان همیشه وجود داشته و دارد. همچنین نگرانی در مورد تأثیر هر تصمیمی که می گیریم نیز وجود دارد. چه باور کنید یا خیر، بالاخره یکی از دیگری بهتر است.

نگرانی در مورد تأثیر هر تصمیمی که می گیریم ممکن است نشان دهنده سطح بالای هوش خلاق ما باشد. این نشانه همدلی، حل مسئله و تفکر سطح بالا است.

مطالعه که اخیرا انجام شد، نشان داد که بین نگرانی بیش از حد و خلاقیت رابطه وجود دارد. دکتر آدام پرکینز، متخصص نوروبیولوژی شخصیت، در مورد این رابطه می گوید:

"بر من ثابت شد که اگر افکار خودساخته با رنگ غالب منفی داشته باشید، به دلیل سطوح بالای فعالیت خود به خود در قسمت‌هایی از قشر پیشانی میانی که بر ادراک آگاهانه تهدید حاکم است می باشد و همچنین نشانه این است که تمایل به تغییر دارید. به دلیل داشتن واکنش‌پذیری بالا در هسته‌های قاعده‌ای جانبی آمیگدال، زودتر از افراد عادی وحشت می‌کنید و این بدان معناست که می‌توانید احساسات منفی شدیدی را حتی زمانی که تهدیدی وجود ندارد تجربه کنید. این می تواند به این معنی باشد که به دلایل عصبی خاص، افرادی که امتیازات بالایی در روان رنجورخویی دارند، تخیل بسیار فعالی دارند که به عنوان یک مولد تهدید داخلی عمل می کند."

اساساً او می‌گوید که اگر ما بیش از حد نگران هستیم، احتمال بیشتری وجود دارد که دارای تخیلی قوی، فردی خلاق و به طور کلی یک متفکر سطح بالا باشیم.

وقتی به این یافته ها نگاه می کنیم، این موضوع کاملاً منطقی است. فقط در مورد آن فکر کنید. بیشتر کارآفرینان در حال حل مشکلی هستند که خود یا افرادی که می شناسند نگران آن هستند. اکثر نوآوران محصولاتی را ایجاد می کنند که مشکل خاصی را حل می کند. و بیشتر هنرمندان از نگرانی و درد دل خود برای دامن زدن به کار خود استفاده می کنند.

نگرانی چیزی است که حرکت رو به جلو و خلاقیت را تشویق می کند. این نگرانی، تفکر بیش از حد، تعمق و شگفتی در مورد چیزی است که نظریه و ایده را تولید می کند. در مورد آن فکر کنید، اگر ما 100٪ در زندگی خود راضی و راحت بودیم، چه چیزی برای حل یا اصلاح وجود داشت؟

همچنین بخوانید: چرا راحت گریه کردن به این معنی است که شما از نظر ذهنی محکم هستید؟

دکتر پرکینز نیز در این مورد این‌گونه می‌گوید:

"افراد شاد و خوش شانس طبق تعریف، در مورد مشکلات فکر نمی کنند و بنابراین باید در هنگام حل مسئله در مقایسه با افراد عصبی تر، در مضیقه باشند. ما یک بررسی مفید برای تئوری خود داریم زیرا به راحتی می توان مشاهده کرد که به نظر می رسد بسیاری از نابغه ها تمایلی غمگین و ناخشنود دارند که نشان می دهد آنها نسبتاً در طیف روان رنجورخویی قرار دارند. به عنوان مثال، به داستان های زندگی آیزاک نیوتن، چارلز داروین، ونسان ون گوگ، کرت کوبین و غیره فکر کنید. شاید پیوند بین خلاقیت و روان رنجورخویی به طور خلاصه توسط جان لنون خلاصه شده باشد، زمانی که او گفت: "نبوغ درد است.""

بحث‌های زیادی در مورد قدرت تفکر مثبت وجود دارد، اما به نظر می‌رسد که در آن چیزی که ممکن است به عنوان یک فکر منفی تلقی شود نیز قدرتی وجود دارد.

سعی کنید افکار منفی را به عنوان یک ساعت زنگ دار در نظر بگیرید. ساعت زنگ داری که ما را با این واقعیت بیدار می کند که چیزی در حال وقوع است که به توجه ما نیاز دارد. مهم است که افکار منفی خود را به همان گرمی در آغوش بگیریم که افکار مثبت را در آغوش می گیریم. ما باید آنها را مورد سوال قرار دهیم، آنها را درک کنیم و از اطلاعات آن ها برای تصمیم گیری بهتر استفاده کنیم.

مشکل نگرانی بیش از حد، یا هر فکر منفی برای آن موضوع، زمانی پیدا می شود که هر لحظه بیداری ما را از بین ببرد. وقتی اجازه می‌دهیم نگرانی ما را از ارتباط با افرادی که در زندگی‌مان مهم هستند، اقدام در جهت دستیابی به اهداف بزرگ‌مان و مشارکت و معاشرت با اعضای جامعه‌مان باز دارد، باید شروع به ترس از ضرر آن کنیم.

وقتی نگرانی می تواند سالم باشد

استفاده از نگرانی به عنوان یک کاتالیزور برای تغییر، سالم و تشویق کننده است. استفاده از نگرانی به عنوان سپری برای جلوگیری از مواجهه با چالش ها می تواند برای سلامت روان ما مضر باشد. وظیفه ما این است که بفهمیم چه زمانی نگرانی ما به هوش خلاق ما دامن می زند و چه زمانی مانع از اقدام ما در جهت رشد شخصی می شود. وقتی بتوانیم تفاوت را درک کنیم و از اطلاعات برای انتخاب مرحله بعدی خود استفاده کنیم، می توانیم واقعاً شروع به ایجاد زندگی هایی کنیم که قرار بود در آن زندگی کنیم.

سخن پایانی در مورد یک نابغه خلاق در پشت نگرانی…

در میان ما نابغه های خلاقی وجود دارند که معمولا به عنوان افرادی نگران شناخته می شوند. باید به یاد داشته باشیم که دفعه بعد که در حضور شخصی هستیم که به نظر می رسد حواسش پرت است و در فکر همان مشکل دیروز است، او احتمالاً در حال ایجاد راه حلی برای چیزی است که ما فقط لحظه‌ای نگران آن بوده ایم و از آن گذر کرده‌ایم. و هنگامی که او آن مسئله را حل کرد، ما آرزو می کنیم که ای کاش به آن عمیق تر فکر کرده بودیم!

منبع